پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تحقيقي كه ارائه شده تحت عنوان تفسيرآيه 124سوره طه ازديدگاه مفسرين فريقين معاصراست.كه با روش توصيفي تحليلي انجام گرفته است. هدف از خلقت انسان رسيدن به مقام والاي انساني است كه اين امر مهم، با ابزار و شرايطي محقق مي شود و خداوند همه ي اين ابزارها و شرايط را مهيا فرموده است ازجمله ي آنها قرآن است كه حاوي تعليمات فراوان براي انسان ها است؛كه شامل آيات مختلفي در جهت انزار وتبشير انسان ها وجود دارد تا انسان را نسبت به اعمال خود آگاه سازد.از آنجايي كه مردم نسبت به اعمال خود دراين دنيا بي تفاوت شده وغرق درماديات مي باشند.دراين تحقيق سعي شده است تفسير اعراض ازذكر؛معيشه ضنك ونابينايي درقيامت، ازديدگاه تفاسير شيعي وسني با رويكردبلاغي، روايي واجتماعي بررسي شود. كه درتفسير اعراض از ذكر درتفاسيرروايي مراداز آن را اعراض ازولايت اهل بيت (عليهم السلام)؛ ترك حج؛ ترك نمازو عمل نكردن به قرآن وكتب آسماني دانسته اند.ودرتفاسير اجتماعي مراد از اعراض از ذكر راپشت وپازدن بردستورات الهي؛ جحودوتكذيب قرآن؛ عدول از ايمان به قرآن؛ رويگرداني از يادخدارا بيان كرده اند.در تفسيرمعيشه ضنك در تفاسير روايي عذاب قبر؛ مال حرام؛ ضريع و زقوم جهنم وبودن مار در قبردانسته شده است. وهمچنين در تفاسيراجتماعي منظوراز معيشه ضنك رامبتلي شدن به بخل وحرص؛ افزون شدن طمع در دنيا؛ زندگي بدون هدايت؛ زندگي تنگ وسخت ؛ اضطراب ونگراني رواني را بيان كرده اند. درتفسير نابينايي در قيامت هم مفسرين شيعي وسني نظراتي را درتفاسير روايي واجتماعي بيان شده است ازجمله: رها نمودن ائمه درقيامت؛ كوري ازراه حق وخير؛ نداشتن حجت؛ ازميان رفتن بينايي؛ نديدن بهشت