پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده معجزه امري خارق عادت است و انبياي الهي آن را از مهمترين دلايل اثبات صدق نبوت خود به مخاطبان نشان ميدادند. يكي از پرسش هاي مهم در اين باره ،نوع دلالت معجزات در رابطه با صدق ادعاي نبوت است. در اين زمينه چهار نوع ديدگاه كلي وجود دارد دسته اول با تاكيد برعدم سنخيت ميان معجزات و ادعاي نبوت ، رابطه منطقي ميان معجزات و اثبات نبوت را رد ميكنند و قائل به هيچ گونه رابطه اي بين معجزه وصدق ادعاي نبوت نيستند ودر مقابل، دسته دوم از جمله علامه طباطبايي رحمه الله عليه با استنادبه قاعده حكم الامثال و قواعد كلامي ديگر اين نوع دلالت را از نوع دلالت هاي عقلي ويقين حاصل از آن را يقين منطقي ميدانند. از نظر اين عده اثبات صدق نبوت انبياي الهي تنها در پرتو تحقق معجزات امكان پذير است ودسته سوم قائل به دلالت وضعي معجزات برصدق مدعي نبوت هستندومعتقد به اين كه دلالت معجزه از نوع قرار داد و توافق پيشيني است كه بين پيامبر يا مردم وخدا صورت گرفته است ودسته چهارم قائل به دلالت اقناعي معجزات بر صدق مدعي نبوت هستندو يقين حاصل از مشاهده معجزه را يقين روانشناختي و محصول وضعيت رواني و دروني شخص مي دانند . در اين مقاله تلاش شده است تا ديدگاه متكلمين معاصردر اين زمينه بيان شود.