پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

خانواده نخستين نهاد اجتماعي است كه در زندگي جمعي انسان شكل گرفته و مهمترين نقش را در توسعه و رشد مراحل حيات بشر در امتداد تاريخ انسان از خود نشان داده است. اسلام خانواده را از مهم‌ترين و اساسي ترين واحد هاي اجتماعي مي‌داند كه بناي آن بر الفت،همدمي وتفاهم استوار و اين بنا محبوب ترين بناها در پيشگاه خداوند است. بنابراين سلامت و سعادت جامعه به سلامت و پويايي نظام خانواده وابسته است و سلامت و تعادل و تعالي نظام خانواده نيز به كيفيت روابط زن و شوهر، شناخت از زوجيت و نحوه تفاهم و تحكيم زندگي بستگي دارد. اسلام زندگي خانوادگي را بر مبناي حقوق و مسئوليت قرار مي دهد و در آن وظيفه هريك از اعضا را معلوم و مشخص مي كند ؛ برآورده كردن انتظارات منطقي همسر،عدم سخت گيري در فقه ، كنترل خشم و عصبانيت ، انتقاد پذير بودن و انعطاف پذير بودن طرفين ، رعايت قوانين اسلامي و ... از منظر اسلام مي تواند سبب ايجاد تفاهم در زوجين گردد عوامل آسيب‌زاي روابط همسران عبارتند از: مقايسه همسر با ديگران، كم‌توجهي و كم‌حرفي همسر، ناسپاسي، لجبازي، خشم و عصبانيت و بدخويي ، سخت گيري در نفقه ، بي تدبيري ، غيرت ورزي نابه جا ، آزار دادن شوهر ،انتظارات بي جا از شوهر ، منت نهادن بر شوهر ، خود آرايي براي غير همسر و....