پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

ادب عبارت است از نگاه‌داشتن و رعايت شرايط هر چيز و حالتي در شخص است كه او را از كارهاي زشت بازمي‌دارد، فردي با ادب است كه ظاهر و باطنش به اخلاق نيك آراسته باشد، ادب پايه تمام محاسن اخلاقي و مايع دستيابي به سعادت ابدي است؛ در روايات و آيات ادب را حدفاصل و فصل مميز انسان با حيوان و زينت عقل دانسته شده است كه ماهم در اين پژوهش به دنبال اين مسئله هستيم كه آياادب در قالب يك سري از«اصول وآداب اسلامي»مي تواند بشر را دررسيدن به تقواي الهي وحاكم شدن روح آرامش در جامعه ياري رساند ونقش مهم وكليدي ايفا كند. يكي از اهداف مهم اسلام ساماندهي به روابط انسان با خود وخصوصاًتعاملات ومعاشرات او در اجتماع مي باشد.از اين روهر آنچه در بهبود اين روابط وپيوندآن اثرمطلوب داشته باشداسلام در قالب آداب اسلامي به آنامر فرموده است اگرچه آداب به ظاهر ساده ترين رفتارها وگفتارها ي آدمي را شامل مي شود اما در اسلام به عنوان يكي از ايزارهاي مهمدر رسيدن به تقوا وحاكم شدن روح آرامش در خانه واجتماع به آن اشاره كرده است،چرا كه ادب همان نگاه داشتن ورعايت شرايط هر چيز حالتي در شخص كه آن رااز كارهاي زشت باز دارد وما را به تقواي الهي مي رساند زيرا تقوا در اسلام به معاني خود نگهداري وپرهيز از هر آنچه به اين روابط انساني آسيب مي رساند است.واين امر در صورتي موثر واقع خواهد شد كه بتوان ادب رادر حوزه فردي واجتماعي در رفتار خودنهادينه كرد،زيرا در ادب فردي مي توان با مودب كردن اعضا وجوارح خود درمقابل خداوند به نقش ادب در رسيدن به تقواي فردي اشاره كرد،واز آنجاكه انسان يك موجود اجتماعي ومدني با لطبع مي باشد وظهور وبروز ادب او در اجتماع ودر قالب يك سري آداب برخورد با ديگران خصوصاً نسبت به كساني كه در قرآن به رعايت حقوق آنها سفارش شده است،به نقش ادب اجتماعي در رسيدن به تقواي اجتماعي اشاره كرد،هدف آشنا كردن بشر با اين حقوق وآداب رسيده از متون اسلامي خصوصاً قرآن مي باشد كه در دو حوزۀ فردي واجتماعي بيان شده است، چرا كه در پرتو ادب نوعي پيراستگي از خطا واشتباه در رفتار وگفتار به وجود مي آيد كه مارا بتقواي مورد نظر در دو حوزۀ فردي واجتماعي مي رساند.