پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده: بي شك نذر، عهدي ميان انسان و خداوند است كه از آن راهي براي رسيدن به حضرت حق و اجابت دعا ياد مي شود. اداي نذر يكي از مرسوم‌ترين و سنتي تريـن روش‌‌هـايي است كـه شخص به هنگـام نيـاز به توجـه خداونـد و بستن عهدي با پروردگار خود و همچنين اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السّلام براي برآورده شدن خواسته اش به آن متوسل مي گردد. حال مساله اينجاست كه اگر اين نذر از سوي زوجه باشد، چه شرايطي دارد و زوجه تا چه حد در اين مساله استقلال خواهد داشت. گروهي از فقها با استناد به روايت امام صادق (ع) كه مي فرمايند:«زن با وجود همسر، اختياري در آزادي برده، صدقه، تدبير ( نوعي عتق) و هبه ندارد و همچنين نمي‌ تواند نذري در مالش صورت دهد مگر با اجازه شوهر. البته براي حج، زكات، نيكي به پدر و مادر و صله رحم اجازه لازم نيست.» و ادله ديگر نذر هاي مالي زن را منوط به اذن شوهر مي دانند و نذر زن بدون شوهر را صحيح نمي دانند وگروهي ديگر قائل به استقلال زوجه در نذر هاي مالي مي باشند و تصرف در اموال خود مي باشند پژوهش حاضر درصدد بررسي حكم استقلال زوجه در نذر هاي مالي و غير مالي و ادله آن ها مي باشد. . اين پژوهش به صورت تحليلي – توصيفي با توجه به منابع دست اول كتابخانه اي و مقالات به روز تهيه شده است. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد كه برخي فقها قائل به عدم استقلال زوجه در نذر هاي مالي و غير مالي مي باشند و گروهي از فقها نيز قائل به استقلال زوجه مي باشند كه به ذكر ادله هر دسته پرداخته ايم.