تبیین افتراقات تفسیری علامه طباطبایی و ایت الله جوادی املی در موضوع ابتلاء
قرآن كريم همواره راه گشاي انسانها در راه رسيدن به كمال بوده است و هدف نهايي خلقت نيز همان تكامل انسان در سايهي قرب الهي است كه نيل به اين هدف در گرو سنّت آزمايش است و اين كتاب الهي در عين سادگي داراي بطنهاي متعدد است كه درك صحيح آنها براي همه ميسّر نيست و انسان براي دريافت و فهم آن نيازمند شناخت و تفسير اين مفاهيم آسماني است كه رجوع به كتب تفسير علما و قرآن شناسان، امري ضروري است. تفسير ارزشمند الميزان وتسنيم از جمله تفاسير قرآن ميباشند و هر چند دو مفسر، روش يكسان قرآن به قرآن را به كار بردهاند اما افتراقاتي نيز، با يكديگر دارند، در بحث مباني افتراقاتي در زمينهي ارتباط آيات با روايات، مباحث فقهي، علمي و.. در آيات ابتلاء مؤمنان و كافران دارند دربعد مفردات نيز افتراقاتي در معناي افرادي دارند، در بخش برداشت تفسيري از آيات ابتلاء، مفسر تسنيم ظرافت بيشتري به كار برده است و بسيار گستردهتر نظر خود را بيان نموده است. در بعد منابع نيز دو مفسر از كتب تفسيري شيعه، سنّي، روايي، لغوي و....استفاده كردهاند ولي مفسر تسنيم از كتب و منابع تفسيري بيشتري نسبت به مفسّر الميزان بهره برده است. اختلافاتي كه از آنها نام برده شده است در آيات ابتلاء مؤمنان و كافران مورد بررسي قرار گرفته است.
- : سطح3
- : تفسير و علوم قرآن
- : اصفهان
- : نجف آباد
- : اصفهان - نجف آباد - مدرسه علمیه تخصصی ام الائمه «علیها السلام»