پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

زيبانگري يكي از ويژگي هاي بسيار موثر در بهبود كيفيت زندگي انسان ها است. با مطالعه و بررسي آيات قرآن كريم، روايات و سيره معصومين (ع) مشخص است كه اسلام توصيه‌اي ويژه به زيبانگري انسان‌ها دارد و اين ويژگي در قرآن به عنوان يكي از راه‌ها و تكنيك‌هاي مهم در جهت كسب سعادت دنيوي و اخروي است. لذا هدف از نگارش اين تحقيق، توضيح و تبيين زيبانگري و ارائه ابعاد و مؤلفه ها، آثار و پيامدها و راهكارهاي دستيابي به آن بصورت ساختار يافته و بطور خاص از منظر دين مبين اسلام مي‌باشد. در مجموع مي‌توان گفت اين پژوهش در پي ارائه الگويي اسلامي براي زيبانگري مي‌باشد تا بتواند گامي در جهت ارائه مدل تربيتي اسلامي بردارد بنابراين در اين پژوهش تلاش شده است مولفه هاي زيبانگري بعنوان يكي از پايه هاي تربيت اسلامي در سه بعد بينش، گرايش و كنش (رفتار) دسته بندي و به تفكيك مورد بحث و بررسي قرار گيرد و به آثار و پيامدهاي مختلف آن در دو جنبه فردي و اجتماعي پرداخته شود. از مهم ترين آثار فردي زيبانگري مي‌توان به نشاط و شادكامي، آرامش خاطر، اعتماد به نفس، بهره مندي از فرصت ها، دورز از زدائل اخلاقي، تعادل و استقلال شخصيت و غلبه بر ترس اشاره كرد. برجسته ترين آثار اجتماعي اين نوع نگاه نيز رعايت حرمت انسان‌ها، نيكوكاري و تعامل خوب و صحيح با يكديگر بيان شده است. همچنين در اين تحقيق توصيه‌هايي مانند تكرار اذكار الهي، تمرين خوش بيني، معاشرت با افراد زيبانگر، اجتناب از بيكاري، دعا، صبر و توبه بعنوان راهكارهايي مناسب در جهت تقويت اين نوع نگرش ارائه گرديده است.