پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

توحيد به عنوان سنگ بناي همه معارف ديني علاوه بر بُعد اعتقادي و نظري ابعاد كاربردي و عملي دارد كه يكي از مهمترين آنها انحصار حاكميت و ولايت به خداي واحد مي‌باشد؛ لكن اين حاكميت انحصاري خدا براي اينكه اجرايي شده و در جامعه ديني اعمال شود به اذن الهي در لباس امامت و ولايت معصومين (عليهم السلام) ظهور مي نمايد. ولايت پذيري به معناي تسليم به فرمان امر ائمه اطهار(عليهم السلام) و تابعيت و پيروي از آنها در همه امور مربوط به دين و دنياست و باور به اين است كه اهل بيت(عليهم السلام) از سوي خداوند، بر امت اسلامي حق رياست و حاكميت داشته و دارند و مومنان به ولايت الهي راه ايشان را ادامه داده، زمينه را براي حكومت امام معصوم و جانشين او، يعني ولي فقيه فراهم مي نمايند؛ در اين نوشتار با روش توصيفي تحليلي و با استفاده از منابع تفسيري و روايي به تبيين مراتب ولايت پذيري پرداخته شده است و يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه : ولايت‌پذيري اهل بيت (عليهم السلام) يك امر تشكيكي بوده و داراي مراتب سه گانه است.: مرتبه اول: بينش؛ شامل معرفت به ولي و آگاهي به جايگاه او و يقين به حق ولايت او بر مومنان است كه پذيرش ولايت در مرتبه عقل و بينش از مقدمي ترين مراتب ولايت پذيري است. مرتبه دوم : گرايش؛ شامل حب به ولي خدا و توجه به قدرت و ولايت او است كه جهت دهنده عواطف و احساسات پيروان مكتب ولايت بوده و زمينه ساز تولي و تبري مي باشد و حلقه اتصالي بين دو مرتبه ديگر يعني بينش و كنش مي باشد؛ مرتبه سوم: كنش و عمل است؛ شامل ايمان، ادب، تواضع، تسليم ، پيروي از حق و تبري از دشمنان ولي است و پذيرش رهنمود ها و اوامر ولي اولين شاخصه اين مرتبه از ولايت پذيري است. واژگان كليدي: ولايت خدا، ولايت اهل بيت عليهم السلام، مراتب ولايت پذيري، تولي ، تبري.