پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تحريف به معناي مايل كردن و دگرگون ساختن است كه يكي از مصاديق آن؛ در ارتباط با قرآن كريم بيان شده است. آيات قرآن در طي 23سال بر پيامبر ص نازل شد و در اين مدت علاوه بر اهتمام شديد پيامبر(صلي الله عليه وآله)، بسياري از صحابه به امر حفظ آيات، كتابت و فهم و تفسير آيات الهي همت گماشتند. اما حضرت علي (عيله السلام) سرآمد كاتبان و مفسران و حافظان كتاب خدا و برجسته‌ترين چهره قرآني عصر نزول بود. بررسي ابعاد مختلف جايگاه امام علي (عليه‌السلام)، به عنوان نزديك‌ترين امام به لحاظ بعد زماني به روند نزول در عدم تحريف قرآن و مصونيتي كه در اين خصوص ايجاد نموده‌اند، حائز اهميت فراوان است كه در اين پژوهش با روش توصيفي تحليلي به بررسي نقش ايشان در مصونيت قرآن از تحريف لفظي و معنوي قرآن پرداخته شده است. برپايه يافته‌ها و نتايج تحقيق، حضرت علي(عليه‌السلام) با تفسير آيات مشكل قرآن، بهره‌گيري از منابع معتبر در تفسير و حمل آيات قرآن بر مفاهيم مدلول آنان، پاسخ به شبهات قرآني مراجعان با كمك تعليمات پيامبر(ص)، بهره‌گيري از شأن نزول آيات، الهامات غيبي، عقل و اجتهادات شخصي در تفسيرقرآن، تبيين آيات ناسخ و منسوخ، نشر و ترويج معارف قرآن در دوران خلافت با اقوال و افعال خود، تبيين آيات محكم و متشابه، تاويل آيات محتاج به تاويل، در عدم تحريف معنوي قرآن نقش مؤثري داشته‌اند. همچنين، در زمان حيات پيامبر(صلي الله عليه وآله) با اهتمام به حفظ قرآن و كتابت وحي، در عدم تحريف لفظي آيات قرآن نقش داشته‌اند. حضرت علي(ع) علاوه بر اينكه خود در حفظ و كتابت قرآن سرآمد بود، با اختصاص سهمي از بيت المال به حافظان قرآن، ديگران را به اين امر تشويق مي نمود و در امر كتابت، توصيه به زيبانويسي و كوچك ننوشتن آيات داشت. بعد از رحلت پيامبر(صلي الله عليه وآله) نيز با وضع اعراب قرآن، ثبت و ضبط علوم قرآني، اهتمام به علم قرائت و تجويد، جمع آوري مصحف، نظارت بر توحيد مصاحف و مقابله با قرائت‌هاي مختلف نقش به‌سزايي در مصونيت قران از تحريف لفظي ايفا كردند.