پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

فساد به معناي تباه شدن، ظلم و ستم، نافرماني و گناه و نقيض صلاح است. فساد شكستن پيمان‌هاي الهي -كه شامل پيمان‌هاي فطري، عقلي و تشريعي مي‌شوند-، قطع رابطه‌ها -رابطه با خدا، رهبران الهي، خلق و خويشتن- و خروج از حدّ اعتدال است. اين تحقيق با هدف تبيين علل افساد و ويژگي‌هاي مفسدان از منظر قرآن با استفاده از ابزار كتابخانه‌اي و منابع نقلي با روش توصيفي- تحليلي در سه فصل نگاشته شده است. در فصل اوّل مقدمات پژوهش مورد بررسي قرار گرفته است. فصل دوم علل افساد و زمينه‌هاي فساد انگيزي در دو حوزۀ علل دروني و بيروني مورد بررسي قرار گرفته است. از علل دروني فساد انگيزي عدم تبعيت از ولايت الهي، عدم پايبندي به ارزش‌هاي اخلاقي، ضعف فكري، جهل، غفلت، پندار گرايي باطل و بي‌اساس، اسراف و تجاوز از حدود، حبّ دنيا، راحت طلبي و ترك جهاد و از علل بيروني آن به رهبران گمراه و زمامداران فاسد، محيط ناسالم و فاسد، دوست و همنشين بد و رسانه‌هاي گروهي فاسد مي‌توان اشاره كرد. در فصل سوم ويژگي‌هاي مفسدان از دو جنبۀ فردي و اجتماعي مورد بررسي قرار گرفته است. ويژگي‌هاي فردي مفسدان شامل برتري جويي، كتمان حقايق، محارب الي الله، مال اندوزي و ويژگي‌هاي اجتماعي آنان شامل تفرقه‌افكني، سركشي و طغيان، كم فروشي، جدايي از صالحان، تخريب‌هاي اقتصادي و كشتن و نابود كردن مردم مي‌شود. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه با توجه به نكات درس آموز و توصيه‌هاي مصلحت انديش قرآن كريم براي رسيدن به جامعه‌اي سعادتمند و مطلوب به دور از هرگونه فساد و انحراف بايد به مصحف شريف تمسكّ جسته، و سرگذشت اقوام مفسد را مورد مطالعه و توجه قرار داد. زيرا فساد خارج شدن از اعتدال و ميانه‌روي، توجّه نكردن به اهداف رسالت وحياني و توحيدي انبياء الهي و زمينۀ زوال و تباهي تا نابودي كامل جوامع است.