پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

دين براي سعادت بشري تنظيم شده است و از طرفي سعادت از مفاهيم فلسفي به شمار مي ايد لذا بايد چيستي و حد و نصاب سعادت را در متون ديني با رويكرد عقلي و فلسفي جستجو كرد. علامه طباطبايي از حكماي متاله به دليل اشراف به ايات قران كريم عقايد منحصر به فردي درباره حد نصاب سعادت دارد. ايشان معتقد است كه سعادت با هدف خلقت و كمال نهايي انسان هماهنگي دارد و كمال نهايي هر كس قرب الي الله است و از انجا كه خلقت انسان با دو بعد روحاني و جسماني صورت گرفته است لذا براي دستيابي به سعادت بايد به هر دو وجه انسان عنايت داشت. از نظر ايشان سعادت هم در دنيا و هم در اخرت معنا دارد و سعادتي كه در دنيا حقيقي تلقي مي شود مقدمه براي سعادت اخروي است و نهايت و كمال سعادت در اخرت قرار دارد. لذا اين تحقيق بر ان است با تكيه به نظرات علامه طباطبايي حد نصاب سعادت در دنيا و اخرت را مشخص سازد و همچنين براي رسيدن به اين هدف مباني و اصول سعادت از نقطه نظر علامه طباطبايي كه متشكل از حقيقي يا اعتباري بودن سعادت سعادت ذاتي يا اكتسابي بودن دنيايي يا اخروي بودن و هدايت با پولاريسم ديني يا اسلام به طور انحصاري را تبيين نمايد.