پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده رخصت بنا بر بهترين معني كه گفته شده عبارت است: حكمي كه بخاطر عذر بر خلاف دليل ثابت شود. رخصت از نگاه مذاهب اسلامي به انواع مختلف تقسيم مي شوند. در فقه شيعه مانند تقسيم رخصت از حيث حكم، رخصت واجب، مستحب... و رخصت حقيقي و مجازي، رخصت عقلي و شرعي، واقعي، ظاهري و تقسيم عزيمت به احكام تكليفي پنجگانه؛ و در فقه اهل سنت مانند تقسيم رخصت از حيث حكم رخصت و اجب، مندوب، مباح، خلاف اولي مكروه، تقسيم رخصت به كمال و نقص و تقسيم رخصت بر مبناي احكام تخفيف. نزد فقهاي شيعه رخصت و اباحه يك چيز نيستند و در مذاهب اربعه سه تا قول نسبت به اين مساله وجود دارند؛ بعضي از موارد مشترك بين مذهب اماميه و مذاهب اربعه يا بعضي از آنها و موارد مختص بين مذاهب اربعه يا بعضي از آنها در باب نماز و روزه مورد بررسي قرار گرفتند؛ موارد مشترك بين مذاهب خمسه مانند رخصت استجمار، رخصت خواندن نماز نافله بر مركب، رخصت حكم ايراديالظهر و رخصت افطار روزه ماه رمضان براي پير زن و مرد، ذو العطاش و زن حامله و مرضعه و عزيمت بودن نماز و روزه بر زن حايض و نفساء و ...و موارد مختص مانند رخصت مسح خفين در وضوء، رخصت افطار روزه در مرض و در سفر نزد مذاهب اربعه و عزيمت بودن ارسال يدين در نماز در مذهب مالكي.