پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

موهبتي الهي با عنوان صحت و سلامت در حيات بشر به وديعه نهاده شده كه ممكن است در بزنگاه هايي به مخاطره افتد. يكي از اين عوامل تهديد كننده در طول تاريخ، شيوع بيماري هاي مسري به صورت اپيدمي ها و پاندمي هاست كه به جهت شيوع گسترده عوامل بيماري زا، نوپديد بودن بيماري، تهديد نسل ها و مخفي بودن عوامل بيماري زا و راه هاي درمان تا مدت طولاني، بشر را به پيشگيري و مقابله سريع در برابر اين بيماري ها وا مي دارد. در اين ميان جوامع اسلامي با استناد به قواعد مستدل فقهي و مباني استدلالي مي توانند اين مسئله مستحدثه را مديريت كنند. بر اساس يافته هاي تحقيق، اين قواعد، ناظر به سه حيطه مسئوليت فردي، مسئوليت فرد نسبت به ديگران و مسئوليت حكومت نسبت به افراد جامعه مي باشد. قواعدي چون لاضرر، وجوب حفظ نفس، لزوم ارشاد جاهل و دفع ضرر محتمل، وظايف آگاهي بخشي نسبت به بيماري لزوم مراقبت از خود و ديگران اجتناب از هرگونه عوامل بيماري زا و مشكوك را بر عهده فرد قرار داده و در تعاملات اجتماعي، اطلاع رساني دقيق و متناسب، انجام اعمال محسنانه، انجام تعهدات در غير معاذير غير ارادي و پرهيز از هرگونه تقصير خدعه، انتساب و فاعليت در انتقال بيماري از مسئوليت هاي اجتماعي مكلف شمرده شده است كه به قواعد مختلف در اثبات آن استناد مي گردد. همچنين نهادهاي حكومتي نيز بر پايه قاعده وجوب حفظ نظام و نفي سبيل سعي مي كنند مشكلات ناشي از بيماري هاي مسري را در سطوح داخلي وخارجي كنترل كرده حافظ اقتدار و عزت جامعه اسلامي باشند.