پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

شناسايي و آگاهي از مباني فقهي موضوعات و مسائل شرعي، تنهاترين راه براي استنباط احكام شرعي در زمان غيبت امام زمان (عجل الله تعالي فرجه الشريف) است. سزارين به عنوان موضوع مبتلا به جامعه زنان و دانستن حكم شرعي آن؛ لزوم واكاوي مباني فقهي مربوط به جواز يا منع آن را تقويت مي نمايد. مباني فقهي جواز سزارين شامل مباني نقلي، عقلي(دفع ضرر محتمل، حفظ زيبايي براي استحكام بنيان خانواده) و اصولي( اصل اباحه، اصل حليت و ...) مي باشد و مباني فقهي منع سزارين نيز شامل مباني نقلي، عقلي و اصولي( اصل احتياط، قاعده يختار اهون الشرين و...) مي باشد. هركدام از احكام جواز و منع، آثار فقهي خاص خودش را داراست. اگر چه در نگاه ابتدايي عدم ردع شارع از سزارين، حكم جواز را به طور مطلق تقويت مي كند، اما حكم جواز و منع سزارين بستگي به شرايط خاص دارد. در شرايطي نظير خطر و ضرر جاني ، نقص عضو ، اضطرار و... براي مادر يا جنين، در هر كدام از زايمان ها ( طبيعي و سزارين)، جانب طرف مقابل تقويت شده و ديگري منع مي شود. و در اين مساله نيت محسنانه و بري كردن ذمه نقش بسزايي در مسئول و ضامن بودن يا نبودن فرد دارد.