پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

سوء ظن (بدگماني) به عنوان يك رذيله از گناهان قلبي و بيماري‌هاي رواني و سبب ارتكاب بسياري از گناهان است و در آيات و روايات به شدت مورد نكوهش واقع شده است. اين رذيله اخلاقي چنانچه در وجود آدمي نهادينه شود مقدمۀ شكل گيري بسياري از مشكلات و بيماري‌هاي جسمي و روحي است. در روابط خانوادگي و اجتماعي موجب ناهنجاري و خلل‌‌‌‌هاي بسياري است تا جايي كه به قطع ارتباط افراد و فروپاشي نظام خانواده منجر مي‌شود. انسان موجودي اجتماعي است و به تبع زندگي اجتماعي لازم است با ديگران تعامل و همكاري داشته باشد، سوء ظن سبب مي‌شود افراد بر اثر بدبيني نتوانند روابط صحيحي با يكديگر داشته باشند زيرا اعتماد كه اساس روابط اجتماعي است از بين مي‌رود. هم چنين سوء ظن سرچشمۀ بسياري از ناراحتي‌هاي روحي و رواني و موجب اضطراب و نگراني، بزرگ‌ترين مانع همكاري‌هاي اجتماعي، اتحاد و پيوستگي، عدم امنيت، از هم گسستن رابطۀ الفت و دوستي بين افراد است. با توجه به اهميت تبعات و آثار سوء ظن در روابط افراد، پژوهش حاضر بر آن است تا با روش توصيفي تبييني و استناد به منابع كتابخانه‌اي به بررسي آثار سوء ظن در روابط افراد از منظر قرآن و روايات بپردازد تا با شناسايي عوامل و آثار سوء ظن در روابط خانوادگي و اجتماعي مانع تزلزل روابط افراد در خانواده و اجتماع شود.