پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده تشيع در بحرين قدمتي به درازاي تاريخ صدر اسلام دارد و حكومت ابان بن سعيد بر بحرين به عنوان يكي از هواداران امام علي(ع) در زمان پيامبر را شروع اين تشيع دانسته اند. حضور بحرينياني مانند رشيد هجري، زيدبن صوحان، صعصعه بن صوحان، حكيم بن جبله عبدي، حارث بن ربيعه و .... در كنار حضرت علي نيز نشانگر علاقه و استمرار تشيع در بحرين مي‌باشد. با ظهور حكومت هاي شيعي و ايجاد فضاي بازتر براي شيعيان، بحرين شاهد حضور عالمان و دانشمندان شيعي بود كه مهم ترين آنها ابن ميثم بحراني و ابن متوج بحراني مي‌باشند به طوري كه نمي توان از تأثير تشيع بحرين بر تشيع ايران سخن نگفت تأثيري كه با ظهور دولت صفوي در ايران به اوج خود رسيد. حضور عالمان بحريني در ايران عصر صفوي، تشيع آميخته به تصوف صفويان را ضعيف كرد و در مقابل، تشيع فقاهتي را قوي نمود. همچنين حضور برخي عالمان بحريني در مناصب ديني حكومتي زمينه را براي تاثيرگذاري بيشتر آنان بر حوزه دين و سياست دولت صفوي فراهم مي كرد. اين تحقيق در پي آن است كه سهم و نقش عالمان بحريني در تحولات فرهنگي عصر صفوي را بررسي كند. بي شك شمار زياد اين عالمان و تاليفات و آثار مكتوبي كه از خود به جاي گذاشتند و رويكرد مذهبي خاص آنان كه در قالب گرايش فراوان به نقل روايات ظاهر شد سبب گسترش باور هاي شيعي و به نوبه تقويت اساس دولت صفوي گرديد. عالمان بحريني اكثرا تربيت يافتگان ديگر حوزه هاي علميه شيعه بودند و از اين رو به نظر نمي رسد كه مكتب فكري جديدي را پديد آورده باشند. كليد واژه ها: تشيع، صفويه، بحرين، عالمان، دستاوردها