حكم اطاعت فرزند از والدين و گستره آن در فقه اماميه
اطاعت به معني فرمانبرداري، همراه با خضوع، كه شامل اطاعت تكويني و اطاعت تشريعي ميباشد. اطاعت يكي از ملزومات روابط بين والدين با فرزندان محسوب ميشود. اطاعت از والدين چندين مرتبه، بلا فاصله بعد از مسأله توحيد در قرآن منعكس شده است . همچنين در سيره ي علمي و نظري ائمه اطهار (عليهم السّلام) نيز موكّداً تكرار شده است . اهميت اين رابطه تا جايي مورد تأكيد قرار گرفته كه حتي با وجود كافر يا مشرك بودن والدين، از عهده ي فرزندان ساقط نشده است. آيات مبارك به طور صريح اطاعت، انفاق و احسان به والدين را متذكر شده و از بي احترامي به ايشان نهي نموده است. اقوال فراوان از پيشوايان دين و نيز تفسير و تبيين اين اقوال به صورت مبسوط توسط علما و فقهاي ديني، نشان از لزوم توجه خاص به اين مهم را دارد. زيرا تأثير مستقيمي در زندگي دنيوي و اخروي بشر دارد. پژوهش مورد نظر با تمسك به آيات و روآيات به روش توصيفي – تحليلي، لزوم اطاعت از والدين، شيوه هاي اطاعت و تأثير اطاعت از والدين در سعادت و شقاوت فرزندان را مورد بررسي قرار خواهد داد. تا بدين وسيله و با تمسك به آيات و روآيات واصله در اين مورد، سعادت دنيوي و اخروي بدست آيد.
- : سطح3
- : فقه و اصول
- : قم
- : قم
- : قم - قم - مرکز آموزش های غیرحضوری