پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اختلاف بر سر جانشيني حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) ، به شكل‌گيري دو مذهب شيعه و اهل‌سنت منجر شده است. برداشت‌هاي نادرست اهل‌سنت از آموزه‌هاي دين اسلام، تعصب جاهلانه، بغض و كينه نسبت به اهل‌بيت (عليهم السلام) ، سبب كج‌فهمي و گمراهي اهل‌سنت نسبت به آموزه امامت است. از اين رو، تلاش براي مصونيت‌بخشي و استحكام باورهاي شيعي در اعتقاد به امامت و برداشتن پرده از چهره و افكار ناصواب، ضرورت دارد. البته زمينه‌سازي براي گفتمان علمي به هدف حل اختلافات شيعه وسني به منظور حفظ وحدت آنها در جهان اسلام در برابر دشمن مشترك، اهميت و ضرورت بحث را دو چندان مي‌نمايد. با اين وصف، بررسي و تحقيق منسجم و دقيقي درباره اين عنوان از تحقيق صورت نگرفته است. بنابراين اين پرسش مطرح مي‌شود كه گونه‌شناسي و تحليل كتب رديۀ علماء شيعه بر اهل‌سنت در اعتقاد و باور به امامت در 8 قرن اول هجري چگونه است؟ پژوهش حاضر اين پرسش را با استفاده از منابع كلامي و رجالي، به منظور بررسي علل نگارش، ويژگي‌هاي محتوايي و صوري، آثار و نتايج بدست آمده از رديۀ‌هاي علماء شيعه عليه ديدگاه اهل سنت درباره امامت، پاسخ داده است. گردآوري اطلاعات در اين پژوهش به روش فيش‌برداري و مطالعه كتاب‌خانه‌اي منابع و تحليل اطلاعات است. نتايجي كه تحقيق حاضر به آن رسيده است عبارت است از اينكه: زبان قرآن و عدم فهم همگان، عقل‌گرايي و يا نقل‌گرايي محض در تبيين مباني ديني، ترجمه كتب بيگانه و پذيرش عقل منهاي وحي از جمله علل نگارش رديۀ‌هاي امامتي است. محتواي رديۀ‌هاي امامتي غالبا در مباحث ضرورت وجود امام، اوصاف امام، امامت امام علي (عليه السلام) و امام عصر (عليه السلام) و شبهات مربوط به آنها است. دفاع از حريم اهل‌بيت در ابتدا به صورت مناظره، احتجاج و شعر اتفاق افتاده است؛ سپس در قالب كتب رديۀ نگارش شده است. معرفت به خداوند، اعتقاد به مهدويت و ولايت فقيه، لزوم حفظ وحدت شيعه و اهل‌سنت نيز از جمله آثار رديۀ‌هاي امامتي است.