پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

ايمان از ماده امن به معناي آرامش و اطمينان قلب و زدودن شك و ترديدها است. در اصطلاح قرآني و روايي، عبارت است از اقرار به زبان، اعتقاد در قلب و عمل با اعضاء و جوارح. موضوعي كه در اين پايان نامه بررسي مي‌شود عبارت است از شناخت حقيقت ايمان و مختصات و جزئيات آن از رابطه آن با معرفت و عمل صالح و متعلقات ايمان كه به روش توصيفي و تحليلي از تفسير استاد جوادي آملي با جمع‌آوري داده‌ها به شيوه كتابخانه‌اي از آيات و روايات انجام مي‌شود. حقيقت ايمان تصديق قلبي است كه يك مرتبه بالاتر از تصديق منطقي است. ايمان با معرفت حصولي و حضوري رابطه مستقيم دارد. از نظر ايشان، عمل صالح جزء ايمان محسوب شده و بين ايمان و عمل صالح رابطه دوطرفه وجود دارد. ايمان قابل شدت و ضعف است و پيروي از هواي نفس، شيطان، دنياگرايي، طغيان قوه خيال، غفلت، كبر موجب تضعيف ايمان و تفكر، علم، اراده قوي، عمل صالح، امر به معروف و نهي از منكر، و تلاوت قرآن كريم موجب تقويت ايمان مي‌شود. از نظر قرآن، ايمان به خداوند، غيب، توحيد خداوند در ذات، صفات، و افعال، ايمان به معاد، رسالت پيامبران، كتب آسماني، و ملائكه الهي، ضروري است. از صفاتي كه در قرآن كريم براي مؤمنين ذكر شده است مي‌توان به نماز، انفاق، توكل به خدا، افزايش ايمان هنگام شنيدن آيات الهي، دوري از لغو و بيهودگي، صبر در سختي‌ها، پاكدامني، حفظ امانت، امر به معروف و نهي از منكر، جهاد و هجرت در راه خدا اشاره نمود.