پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

گونه شناسي بخشي از دانش زبان شناسي است كه از رهگذر آن مي توان به تحليل معناي واژه ها و جمله هاي يك متن پرداخت و جايگاه كلمات را با توجه به نظام معنايي كه در آن قرار دارد به دست آورد.زندگي انسان متأثر از واژه ها و كلمات معنا دار و پر مفهوم است. علم به معنا و مفهوم كلمات است كه آن واژه را كاربردي و قابل بهره برداري مي كند. در بين تمامي كلمات موجود، بعضي با معناي عميق خود جايگاه ويژه اي را در زندگي بشر به خود اختصاص داده اند و در بين اين كلمات، كلمه عفو در علو درجات معنايي قرار دارد. از آن زمان كه معنا و جايگاه عفو در تمدن بشري مشخص شد، زندگي بشر، تحولي شگرف را در سير به تعالي تجربه كرد. خداوند در قرآن اين كلمه را با معاني مختلفي، كه هر كدام تأثير خاصي در جوامع بشري دارند، آورده است و اين موضوع نشان مي دهد كه واژه عفو داراي معنايي اصلي و پايه است كه روح آن را تشكيل مي دهد به گونه اي كه در همه آيات معناي گذشت به عنوان هسته مركزي اين واژه حضور دارد.در همين وادي نيز پيام آوران الهي و ائمه ي هدي با سيره ي عملي خود،به ترجمه و تفسير اين كلمه پر داختند و آن را به بشر آموختند.معاني اي چون گذشت و بخشش، اعتدال در انفاق، كثرت و زياد شدن، اغماض، صفح و ... را مي توان در اين كلمه يافت. پروردگار عالم خود اولين مجري معنايي اين كلمه بوده اند و با اين اجرا خواستند به صاحبان حق بفهمانند با اينكه مي‌توانند از حق خود دادخواهي كنند ولي با گذشت از خطا كار، پاداشي بس عظيم، از خود حضرت باريتعالي دريافت نمايند.