پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكي از مسائل مطرح شده در قرآن، مسئله بركت است كه با زندگي و به كمال رساندن انسان موافق و هدفي جز دستيابي انسان به سعادت و قرب الهي ندارد. آنچه در اين مبحث حائز اهميت است، اين مي‌باشد كه سلب نعمت‌ها مي‌توانند به دليل گناهاني باشند كه انسان مرتكب مي‌شود و دليل بر پستي و خواري جايگاه شخص در نزد خداوند نمي‌باشد. چه بسا ممكن است بندگان براساس سنت استدراج يا پاداش اعمال دنيايي از نعمت برخوردار گردند اما آنچه غير قابل انكار است، رابطه بين اعمال انسان و زوال بركت مي‌باشد كه به دليل عدم شايستگي يا انجام اعمال ناشايست، بهره‌مندي از نعمت‌ها را از دست خواهد داد. اين گناهان مي‌توانند هم زوال بركت مادي و هم زوال بركت معنوي را در پي داشته باشند و تمامي ابعاد اقتصادي، تربيتي، فرهنگي، سياسي و بينشي زندگي فردي، خانوادگي و اجتماعي انسان را با چالش مواجه نمايد. به طوري كه گناه زياده‌خواهي، افراط و تفريط، خداستيزي، كفر، ضلالت، اسراف و مواردي اين‌چنيني در آنها ديده مي‌شود يا عواملي كه خود گناه نيستند اما زمينه‌ساز گناه مي-باشند مانند خواب نامنظم، منازعات اجتماعي كه در سوق دادن انسان به سوي زوال بركت نقش ايفا مي‌كنند. در اين پژوهش، موارد نامبرده شده به روش توصيفي- تحليلي با استفاده از آيات و روايات بيان خواهند شد.