پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

آيات الهي، قرآن را به‌عنوان منبع تدبر معرفي مي‌كنند. هدف از نزول قرآن، تدبر در قرآن است. تدبر، يعني گذشتن از فضاي حروف و كلمات و رسيدن به باطن آنها است. از ديدگاه قرآن موانع بسياري بر سر راه ادراك و فهم حقايق و امور قرار دارد كه آدمي را از شناخت واقعيات غافل مي‌سازد. البته تدبّر، آثار فردي و اجتماعي چون عبرت گرفتن از نتيجة اعمال گذشتگان، كسب آگاهي و حق‌شناسي و خشوع قلب و برخورداري از هدايت الهي دارد. همچنان كه موانعي نيز دارد. موانع بينشي مانند غفلت از ارتباط تدبّر با قلب و اختلاط تدبّر با تفكر و موانع اخلاقي و رفتاري مانند گناه و تكبر است. نوع تحقيق حاضر استنطاقي و با بهره‌گيري از شيوه توصيفي - تحليلي بوده و هدف از نوشتن اين نوشتار باتوجه‌به جايگاه تدبّر در قرآن كريم كه از موضوعات بسيار مهّم و كليدي درك و فهم قرآن كريم است. موضوعي كه اگر جايگاه خود را در ميان مسلمانان باز يابد منشأ آثار و بركات فراواني در جامعه اسلامي خواهد شد. بسياري از مشكلات كه امّت اسلامي در حال حاضر درگير با آن است، ريشه در دورماندن از قرآن و فرهنگ غني آن دارد. به نظر مي‌رسد پردازش درباره تدبّر كه آيات قرآن انسان‌ها را به آن فراخوانده‌اند و عدم تدبّر را باعث اغفال قلوب مي‌دانند يكي از اهداف مهم اين پژوهش است.