پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

بحث نفقه زن،علي الخصوص پرداختن به برخي موضوعات مرتبط با نفقه از جمله نفقه درمان و دارو، در فقه اماميه به عنوان يك مبحث فرعي بدان توجه شده است . اين موضوع مي تواند با توجه به تغييرات گسترده اجتماعي در عصر حاضر، همواره دچار تغيير و دگرديسي شود. اين تحقيق، نظرات و ادله فقهاي مؤخّر و معاصر در خصوص نفقه درمان زن را پيش مي كشد و بيان مي دارد كه نفقه نوعي تعهد اخلاقي و مالي است كه بر ذمّه مرد نهاده شده است. وجوب نفقه درمان بر مرد داير بر ادله خاصي است كه موضوع اين تحقيق دلالت بر آن دارد و آن چيزي نيست جز برخورداري از سلامت جسماني، كه در حيطه نياز هاي واجب هر انساني است . اما هر فرد در طول زندگي دنيوي خود ممكن است مبتلا به امراضي گردد ، كه محتاج به طبيب و دارو داشته باشد. يكي از نيازهاي زن هزينه دارو و درمان است و هر چند در عرف رايج، بيشتر مردان پرداخت اين هزينه ها را بر خود تكليف مي دانند، ولي برداشت ها و ادله فقهي و شرعي باعث گرديده كه معدود افرادي، از پرداخت هزينه درمان همسر مريض خود، امتناع ورزند، بويژه در مواردي كه هزينه آن سنگين بوده است لذا با توجه به دستورات مؤكد پرودگار عالم مبني بر امساك و معاشرت به معروف با زن، به نظر مي رسد برآوردن تمامي آنچه از ناحيه زن بر شوهر تكليف شده است واجب بوده كه از موارد مهم آن هزينه درمان همسر است.