پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

امروزه به دنبال گسترش روزافزون فضاي مجازي در زندگي بشر، حقوق جديدي متناسب با آن نيز ايجاد گرديده است كه يكي از آنها حق گمنامي هويت در اين فضا مي باشد كه بر پايه‌ي اِعمال آزادي انسان و حريم خصوصي مطرح گرديده است ولي جوامع مسلمان و بخصوص كشور اسلامي ما ايران، نيازمند آن است كه علاوه بر بررسي حقوقي آن بر طبق قوانين موضوعه كشور، به لحاظ فقهي و شرعي نيز آن را مورد واكاوي قرار دهند تا از ديدگاه فقه اماميه نسبت به اين مسئله مستحدثه و حدود آن آگاهي حاصل نمايند. بر همين مبنا اين پژوهش كه به شيوه ي تحقيقات توصيفي ـ تحليلي با استفاده از روش كتابخانه اي تدوين شده درصدد است تا نياز مبرم به فحص و پژوهش بنيادين در اين مسئله ي مستحدثه و نوظهور را برطرف نموده و خلاء پژوهشي در اين راستا را از ميان بردارد و زمينه ساز پژوهش هاي بعدي گردد. برآيند اين پژوهش آن است كه فقه اماميه و حقوق موضوعه ي ايران، حق گمنامي را بنابر ادله ي فقهي و حقوقي موجود، براي كاربرِ فضاي مجازي مشروع و مقبول مي داند و استفاده از آن را قائم به خود شخص برمي شمارد تا با بررسي شرايط خود از آن به درستي استفاده نمايد تا با برخورد حقوقي و قضايي مواجه نگردد.