پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده هدفي كه خداوند براي خلقت انسان بيان كرده و شناخت عواملي كه آدمي را به سوي آن هدف سوق مي‌دهد، از مسائل مهم حيات بشري است. طبق آيات و روايات، يكي از اهداف برجستۀ خلقت انسان عبوديت و بندگي‌ِ خداوند است. مسئله اصلي اين پژوهش؛ تحليل رابطه عبوديت و ولايت از منظر آيات و روايات است. بنابراين براي كسب رضايت الهي و رسيدن به حقيقت عبوديت مي‌بايست در راستاي ولايت‌پذيري گام برداشت؛ زيرا تجلي توحيد در ولايت و تربيت توحيدي نمود پيدا مي‌كند. روش متقن براي رسيدن به قرب الهي در گرو ولايت‌مداري است. با مراجعه به تفاسير، روايات، منابع كلامي و ادله عقلي و تحليل رابطه عبوديت با ولايت درمي‌يابيم كه نقش عبوديت در ولايت در دل‌سپاري به نداي دروني فطرت است. شناخت خدا در شكل گيري ولايت موثر است، همچنين بعثت پيامبران، امامت امامان ،شناخت صراط مستقيم ، سجده ملائكه بر آدم در حفظ ولايت كارآمد است. چنانچه شرط قبولي عبادات با اعتقاد به ولايت ،ادب انبياء الهي، و ولايت توحيدي در راستاي ارتقاء آن رابطه‌اي نزديك دارد. همچنين ولايت در عبوديت، در تجلي معرفت الله بودن امام، و شكل-گيري قاعده لطف نقشي بسزا دارد. معرفت امام، واسطه فيض است و تبعيت پيامبران، تولي و تبري از اولياء الهي باعث ارتقاء عبوديت است. شبهاتي در اين زمينه مطرح است از جمله ؛ ولايت فقيه درطول ولايت امام است ،عدم درك وهابي از عبوديت، عامل اصلي انحراف انسان شيطان است و بندگي خدا همان بردگي است، كه اين پژوهش در پي پاسخ به اين شبهات است و با استفاده از روش توصيفي-تحليلي با ابزار كتابخانه‌اي اين مسئله را مورد مطالعه قرار مي-دهد. در نتيجه با توجه به عبوديتي كه بر محوريت ولايت پذيري است، ولايت، يقيني ترين راه به سوي ولايت توحيدي و تربيت توحيدي است. كليد واژه: عبوديت، ولايت، امام، معرفت، اطاعت.