پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قبيله بني أسد از قبايل عدناني و منتسب به خاندان رسول اكرم مي‌باشد. با ظهور اسلام برخي از طوايف اين قبيله همچون خاندان جحش بن غنم از نخستين كساني بودند؛ كه به اسلام ايمان آوردند و در حوادث صدر اسلام حضور داشتند. اگر چه در سال نهم هجري تمام طوايف بني أسد به اسلام گرويدن اما حقيقت امر نشان از عدم باورقلبي آنها به اسلام مي‌باشد. زيرا در اواخر حيات پيامبر بخشي بزرگي از اين قبيله به وسيله ادعاء كذب نبوت از سوي طليحه بن خويلد اسدي و مسيلمه از اسلام خارج شدند. به دنبال اقدامات خلفاء اين دسته از مرتدين سركوب وبه اسلام بازگشتند؛ وخدمات زيادي در فتوحات اسلام انجام دادند. اما همچنان در حيات تاريخي اين قبيله شاهد چند دستگي‌ها‌ي سياسي و مذهبي ميان رجاليون آن هستيم، همين مسئله موجب عملكردهاي متنوع در ميان آنها شده است. كه تبلور آن با حضور در جنگ‌ها‌ي داخلي اسلام از جمله صفين، جمل، نهروان و واقعه عاشورا به صورت عيني تر قابل مشاهده است. وجود استعداد‌ها‌ي علمي و هنري در ميان بني أسد عاملي بود تا نام و آوزه آنها توسط مورخين ثبت شود. اگر چه نمي‌توان ادعا داشت كه بني أسد به صورت يك دست به مذهب تشيع روي آوردند؛ اما در حوادث قرن چهارم و پنجم هجري شاهد تشكيل حكومتي نيمه مستقل شيعه مذهب توسط تيره‌اي‌ از بني أسد به نام سلسله بني مزيد در محدوده نسبتاً وسيعي با مركزيت شهر حله هستيم. تاريخ مزيديان از دو جهت حائز اهيمت است نخست آنكه به واسطه دارا بودن مذهب تشيع مانع تعرض و ظلم به شيعيان مي‌شدند، و در ادامه نقش مهمي در رونق بخشيدن به علم و ادب و تحكيم مباني فقهي وكلامي در عصر خويش داشتند.