پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

در اين تحقيق به تمايز انذار و تهديد در مفهوم و آثار از ديدگاه قرآن پرداخته شد. براي تمايز و مرزشناسي بين كارگفت انذار با كارگفت هاي مشابه مانند تهديد، بايستي شرايط لازم و مؤلفه‌هاي موجود براي تحقق كارگفت انذار را بيان نمود تا تبيين شود كه چگونه گوينده متن، يعني خداوند متعال، مخاطب و ديگر شنوندگان مخاطب همگي در فهم اين شرايط متفق‌اند و در پس اين مخاطب نيت گوينده كه همان انذار است، چگونه تحقق مي‌يابد. انذار با تهديد در كاربردها، مفهوم، متعلقات و آثار تفاوت دارد «انذار» داراي ساختار دقيق و منظمي است كه با دقت و ظرافت خاصي از جانب منذِر بيان مي‌شود .مي‌توان گفت كه انذار خبري روشن و واضح است كه متعلق آن امري مخوف و ترسناك است كه از طرف انذار دهنده از روي دلسوزي و محبت با تكيه بر عقلانيت و اختيار مخاطب بيان شده تا انگيزه لازم براي دوري از خطر در او به وجود آيد.و به طور كلي مي‌توان گفت تهديد حقوقي عملي است و با « انذار » كه كاري ارزشي است فرق دارد، زيرا انذار هشدار و بيم از واقع است كه با هدف شناساندن حق از باطل انجام مي‌شود. از همين رو قرآن كريم منذر واقعي را خداوند مي‌داند كه آثار و پيامدهاي واقعي و پوشيده گناهان را اعلام مي‌كند. پيامبران و در مرحله بعد اوصيا و عالمان ديني به اين كار اقدام مي‌كنند. واژگان كليدي: انذار، تهديد، قرآن كريم، آثار، مفهوم