پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

مولوي و ارشادي را از صفت هاي اوامر و نواهي مي دانند نه از احكام. حيطه اوامر مولوي اكثرا عبادات را شامل مي گردد كه عقول از درك و توجه آن قاصر مي باشد و حتي مي توان اين چنين اذعان نمود كه امر مولوي منحصرا به عبادات مي باشد اما در حيطه معاملات به اوامر ارشادي بايد رجوع نمود. به همين ترتيب تقسيم بندي اوامر به ارشادي و مولوي از مباحث و مسائلي مي باشد كه مدت طويلي از راهيابي آن ها به اصول فقه نگذشته است. شناسايي اوامر ارشادي از اوامر مولوي به اين دليل بااهميت بوده كه امر مولوي جنبه انشائي خود را دارا است و مقتضي اطاعت مستقل، درصورتي كه امر ارشادي ماهيتي اخباري و از مصلحت فعل ارشادي اطلاع مي دهد و در نهايت معصيت آن، تواب يا عاقبتي مجزا را شامل نمي شود. در اين پژوهش نيز بعد از تعاريفي از اوامر ارشادي و مولوي به ماهيت و ملاك هاي تشخيص و آثار اين اوامر از ديدگاه فريقين پرداخته و ملاكهاي تشخيص امر مولوي و ارشادي از ديدگاه فريقين و تفاوت ها و شباهت هاي آن ها از ديدگاه فريقين بيان گرديده سپس آثارامر مولوي و ارشادي در مباحث فقهي و اصولي تبيين شده است.