پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

نماز به عنوان يكي از اركان مهم دين اسلام به شمار مي رود. مناسك الهي كه نماز نيز يكي از آنها به حساب مي آيد، بايستي به صورت كامل و صحيح اداء شود تا مقبول واقع گردد. اما گاها مواقعي پيش مي آيد كه نماز و ساير مناسك به لحاظ اجراي كامل دچار تغيير خواهند شد كه سفر يكي از آنها محسوب مي شود. در اين تحقيق با روش تحليلي- توصيفي به بررسي نماز مسافر در اماكن چهارگانه مقدس پرداخته شده است. به صورت كلي مسافر با توجه به سختي راه و مسافتي كه بايستي طي كند، خداوند اجراي كامل را از دوش او برداشته است. اما برخي مكان ها وجود دارند كه پيرامون اداي نماز در آنها به صورت كامل يا شكسته اختلاف نظر هاي متفاوتي وجود دارد. مسجد الحرام، مسجد النبي، مسجد كوفه و حائر امام حسين چهار مكاني هستند كه اختلافات حول محور آنها در مورد اداي نماز كامل يا شكسته در اين اماكن رقم خورده است. مهمترين علل تفاوت نظرات پيرامون اداي نماز در اين اماكن برداشت هاي متفاوتي است كه در اين مورد از روايات برداشته شده است. در اين مورد سه نظر مهم وجود دارد قول اول به وجوب قصر نماز در اين اماكن براي كسي كه قصد اقامت ده روزه نكرده است مي باشد. از جمله قائلين به اين قول شيخ صدوق از فقهاي متقدم است. قول دوم مربوط به فقهايي است كه معتقد به وجوب اتمام نماز در اين اماكن هستند مرحوم سيد مرتضي و ابن جنيد از فقهاي متقدم معتقد به اين قول هستند. قول سوم كه قول به تخيير با افضليت اتمام نماز در اين اماكن است. مرحوم سبزواري اين قول را رأي اكثر فقها معرفي ميكند و علامه حلي، صاحب جواهر و مرحوم بهبهاني قول مشهور فقها را تخيير با افضليت اتمام مي .دانند. كليد واژگان: صلاه، صلاه مسافر، اماكن چهارگانه، نظرات فقهاء