پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

كروناويروس جديد موجب ابتلا به بيماري كوويد-19 مي شود كه يك بيماري به شدت مسري است. انتقال اين ويروس از يك فرد به ديگري باعث بروز خسارات مالي و در برخي از موارد مرگ شخص مبتلا خواهد شد. بنابر نظر فقه اماميه و حقوق موضوعه هيچ زياني بدون جبران نمي ماند و ضرر زننده ضامن و پاسخگو مي باشد. در اين تحقيق، ضمان مذكور از نظر فقهي با روش توصيفي و تحليلي بررسي شده است و هدف از آن بررسي ضمان براي فرد ناقل ويروس مي باشد. يافته هاي اين تحقيق بيانگر آن است كه بنابر قواعد فقهيه اي همچون قاعده لاضرر، وجوب دفع ضرر محتمل و اصل احتياط مي توان ثابت كرد كه فرد مبتلا حق كتمان بيماريش را ندارد و در صورتي كه فردي با پنهان كاري سبب انتقال ويروس به ديگران شود، براي اثبات ضمان او مي توان به قواعدي مانند اتلاف، تسبيب و غرور استناد نمود. در صورت افشا، بر اساس قواعد تحذير، اقدام و قوي تر بودن مباشر از سبب ، فرد مسئوليتي نخواهد داشت. و اگر شخصي از ابتلاي خود بي خبر باشد نيز بايد خسارات وارد شده را جبران نمايد. اشخاص حقوقي هم در صورتي كه باعث زيان شوند ضامن و مسئول خواهند بود.