پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده: مرجعيت علمي به معناي مورد رجوع قرار دادن افرادي خاص، به عنوان عالم و صاحب نظر در مسائلي همچون سنت نبوي، تفسير قرآن، قضاوت، فقه و ... مي‌باشد؛ به گونه-اي كه عموم مردم و دانشمندان به برتري‌هاي علمي اين افراد اعتراف داشته و از آنان پيروي نمايند. ائمه معصومين (عليهم السلام) با برخورداري از مقام عصمت و علم لدني، تنها مرجع علمي بعد از پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) هستند كه به عنوان عالم‌ترين افراد به قرآن كريم و سنت نبوي، در طول تاريخ اسلام همواره راهنماي مسلمانان بوده اند. اين مرجعيت كه با دلايل نقلي و عقلي مورد قبول فرقين ثابت مي‌گردد؛ در علوم اسلامي و علوم انساني قابل پي جويي است. اين پژوهش با استفاده از ابزار كتابخانه‌اي و به روش توصيفي تحليلي به واكاوي تفاسير فريقين پرداخته؛ تا با بررسي اين تفاسير و ميزان بهرمندي مفسران از كلام ائمه عليهم السلام در مباحث مختلف، مرجعيت علمي اهل بيت (عليهم السلام) در علوم اسلامي و انساني را تبيين نمايد. بررسي كلام مفسران در علوم مختلف از جهتي مرجعيت علمي اهل بيت (عليهم السلام) در علوم اسلامي مثل فقه، تفسير، كلام و اخلاق و علوم انساني مانند تربيت، مديريت، اقتصاد و سياست را ثابت كرده و از طرفي ميزان بهرمندي مفسران از كلام اهل بيت عليهم السلام ، به عنوان عالمان اين علوم را نشان مي‌دهد.