پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

پژوهش حاضر با عنوان «تأثير گفتمان قرآني در نهادينه‌سازي ارتباط مؤثر در جامعه» است كه با هدف ارائه الگوهاي قرآني در خصوص شيوه‌هاي صحيح و مؤثر ارتباطات كلامي و غيركلامي و نهادينه‌سازي آن در جامعه نگاشته شده است. ارتباط فرآيندي است كه طي آن افراد اطلاعات، افكار، انديشه‌ها، عقايد و احساسات خود را از طريق كلام و غيركلام به ديگران منتقل مي‌كنند. اگر اين اطلاعات انتقالي در ذهن فرستنده و گيرنده يكي باشند، در آن صورت ارتباط مؤثر شكل گرفته است. ارتباط مؤثر مهارتي است كه از منظر گفتمان قرآني نهادينه‌سازي آن در جامعه به جهت حركت در مسير كمال و رسيدن به سعادت، از اهميّت بالايي برخوردار است. از اين رو آگاهي از شيوه‌هاي صحيح قرآني در برقراري ارتباط كلامي و غيركلامي مؤثر، امري ضروري تلقي مي‌شود؛ زيرا هر گونه جهل در عرصه ارتباطي، جامعه انساني را به سمت گسستگي و تنهايي سوق مي‌دهد. پژوهش حاضر با روش كتابخانه‌اي و توصيفي- تحليلي، اين فرضيه را مورد آزمون قرار مي‌دهد كه گفتمان قرآني در عرصه نهادينه‌سازي ارتباط مؤثر از توان الگويي بسيار بالايي برخوردار است به گونه‌اي كه با استناد به آن مي‌توان رفتارها، باورها و نگرش‌ها را در حوزه ارتباطات تغيير داد و به تعاملات انساني رنگ الهي همراه با آرامش و موفقيّت بخشيد. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي‌دهد كه در گفتمان قرآني خداشناسي، خودشناسي و خودسازي به عنوان مهّم‌ترين عامل دروني در نهادينه‌سازي به‌شمار مي‌رود به گونه‌اي كه با آگاهي‌بخشي، تعليم، فرهنگ‌سازي و ارائه الگوي مؤثر مي‌توان آن را تقويت و مستحكم نمود. همچنين گفتمان قرآني در خصوص ارتباط كلامي و غيركلامي مؤثر مهارت‌هايي را تحت عنوان مخاطب‌شناسي، آغاز كلام با سلام، رعايت ادب كلامي، استفاده از الفاظ نيكو، گشاده‌رويي، ارتباط چشمي مؤثر و... ارائه نموده است كه با بكارگيري آن در جامعه علاوه بر ارتقاي سطح ارتباطات، مي‌توان به جامعه‌اي الهي نيز دست يافت.