پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده ادب به معناي هيئت زيبا و پسنديدهاي است كه طبع و سليقه هر مومني سزاوار مي داند هر عملي را مطابق با آن انجام دهد. انبياء الهي كه خود هدايتيافته هستند و با تعليم الهي به آداب كامل دستيافته اند به عنوان اسوههاي قرآني مسئوليت به مقصد رساندن انسان ها را به عهده دارند. از آنجا كه انسان موجودي اجتماعي است و رعايت ادب از الزامات رفتار اجتماعي است؛ مواجهه با مشكلات جدي تربيتي پرداختن به چنين موضوعي را ضروري مي نمايد. ادب انبياء در حوزههاي مختلفي همچون ادب در برابر پروردگار، در برابر اهل بيت عليهم السلام، موافقان و مخالفان تبلور يافته است. از مصاديق ادب انبياء در برابر پروردگار مي توان به شاخصه هاي اعتقادي، عبادي و اخلاقي اشاره نمود. ادب انبيا نسبت به ائمه اطهار شامل شاخصههاي اعتقادي و اخلاقي ميباشد.انبياء در برابر موافقان و مخالفان خود نيز ادب را به نحو اتم رعايت ميكردند و با عطوفت، تبشير، ذكر نعمت و استدلال و برهان، گفتار نرم، جدال احسن، مدارا كردن و صراحت در گفتار مخاطبان خود را تحت تاثير قرار مي دادند.رسالت اين پژوهش آن است تا مصاديق مختلف ادب انبياء را به روش كتابخانهاي و مبتني بر تجزيه و تحليل دادهها و اسناد تاريخي مورد بررسي قرار دهد.