پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكي از مسائل مهم كه مورد توجه صاحب نظران قرار گرفته است مسئله سرنوشت انسان در سراي باقي است كه چه سرانجامي در انتظاراو خواهد بود يا بهرمند از نعمات الهي مي گردد و يا مخلد در عذاب. حال آنان كه مخلد در نار شده اند براي هميشه بايد در عذاب جهنم بمانند يا سرانجام عذاب از آن ها برداشته مي شود و آن ها نيز متنعم به نعمت الهي مي گردند. در اين تحقيق به روش توصيفي- تحليلي با استناد به كتب معتبر به بررسي ديدگاه ابن عربي و علامه طباطبايي در مورد مساله مخلدين در نار پرداخته مي شود و اين تحقيق درصدد بررسي احوال مخلدين در نار با توجه و عنايت به ديدگاه اين دو بزرگوار مي باشد .البته ابن عربي نيز همچون بزرگان و صاحب نظران عذاب را براي مخلدين در نار پذيرفته است و بيان داشته كه همه ي آنان نتيجه ي اعمال خود را خواهند ديد اما وي معتقد است كه براي اين عذاب ها سرانجامي است و در نهايت عذاب از مخلدين برداشته مي شود و آنان نيز طعم رهايي از عذاب را مي چشند و رحمت الهي شامل حال آنان مي گردد و متنعم به نعمت الهي مي شوند. درحالي كه علامه طباطبايي ديدگاهي كاملا متفاوت دارند. اعتقاد علامه بر اين است كه مخلدين در نار در جهنم جاودانه اند هيچ گاه از عذاب رهايي پيدا نمي كنند و براي هميشه در عذاب خواهند بود به نظر علامه اين انسان ها از فطرت پاك و سعيده كه خداوند به همه ي انسان ها اعطا كره است دور شده اند و صورت نوعيه شان پست و شقي گرديده است و بنابراين اين افراد هيچگاه از عذاب رهايي پيدا نمي كنند و هموار و براي هميشه در عذاب خواهند بود. پس با عنايت به ديدگاه ابن عربي و علامه به اين مهم پي برده مي شود كه سراي باقي زمان برداشت محصل است وهر انساني نتيجه اعمال خودش را مي بيند و به كسي ظلم نمي شود.