بررسي مباني فقهي حمايت از توليد داخلي در فقه اماميه
هر جامعه اي براي رسيدن به اهداف خود نيازمند استقلال و عدم وابستگي به بيگانگان و كفار است لذا رهبر معظم انقلاب حضرت آيت الله خامنه اي در سالهاي اخيرتاكيدات فراواني بر مساله توليد وحمايت از توليد داخلي و رونق بخشيدن به كار و سرمايه ي ايراني داشته اند.
در واقع از وظايف حكومت اسلامي اين است كه قدرت خود را در مواجهه با دشمنان در عرصههاي مختلف هر چه بيشتر و بالاتر ببرد. يكي از عرصههاي قدرت، مسئله قدرت اقتصادي است كه با حمايت از توليد داخلي حاصل ميشود. وجوب توليد قدرت هم ادله مختلفي دارد. كه يكي ازآنها آيه شريفه «اعدوا لهم مااستطعتم من قوه» است كه با اطلاقش، شامل هر نوع قدرتي ميشود.
دسته دوم ادله نفي سبيل هستند كه اشاره به عدم وابستگي اقتصادي نموده و ولايت كفار را در كشور منع مي كند. امري كه موجب ميشود تحت فرمان آنها نبوده و ولايت آنها را نپذيريم.
تمام هدف دشمن از ايجاد موانع اين است كه جريان توليد كالاي ايراني را متوقف كند. در حالي كه اگر كالاي توليد شده ايراني توسط هر ايراني خريداري و مصرف شود و به كمك آنها به خارج از ايران صادر گردد، توليد كننده ايراني حمايت خواهد شد و جريان توليد و ايجاد اشتغال افزايش خواهد يافت و نتيجه ي آن حفظ نظام اقتصادي خواهد بود بنابراين نظام اقتصادي كشور ما در زمان حاضر، منوط به حمايت از كالاي داخلي است. درغيراين صورت، نظام كشور دچار اختلال خواهد شد.
پژوهش حاضر در راستاي تحقق استقلال كشور و آرمانهاي رهبري به بررسي مباني فقهي حمايت از توليد داخلي پرداخته و با تكيه بر قواعد فقهي نظير نفي سبيل، قاعده¬¬ي لاضرر و لا ضرار، ضرورت حفظ نظام، قاعده¬¬ي حرمت تشبه به كفار و همچنين آيه 60 سوره انفال ضرورت استفاده از كالاي داخلي را مورد بررسي قرار داده و در نهايت وجوب حمايت و استفاده از كالاي داخلي را مطرح نموده است.
كليد واژه ها: مباني فقهي، توليد داخلي، فقه اماميه
- : سطح3
- : فقه و اصول
- : تهران
- : ری
- : تهران - ری - مؤسسه آموزش عالی حوزوی حضرت عبدالعظیم«ع» - سطح سه