پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اين تحقيق در صدد بيان گونههاي تفسير قرآن به قرآن است كه توسط علامه طباطبايي(ره) از جزء اول قرآن كريم در الميزان به كار برده شده است. روش تفسيري قرآن به وسيله آيات قرآن داراي انواعي است كه از آنها به گونههاي تفسير قرآن به قرآن ياد مي¬شود. از آنجا كه تفسير الميزان، نمونه كامل و روشن روش تفسير قرآن به قرآن مي¬باشد شناخت ويژگيهاي روش تفسيري ايشان، مي¬تواند براي علاقهمندان به اين روش تفسيري بستري مناسب فراهم سازد، تا با اين روش بهتر آشنا شوند. روش تفسير قرآن به قرآن به دو شيوه امكانپذير مي¬باشد. شيوه متكي بر روابط و پيوندهاي لفظي (شامل: عام و خاص، مطلق و مقيد، مجمل و مبين، ناسخ و منسوخ) و شيوه متكي بر روابط و پيوندهاي معنوي (شامل: بحث محكم و متشابه، آيات نظير، سياق، تعيين مصداق آيه توسط آيات ديگر، تبيين معناي يك واژه يا اصطلاح و نقد آراء مفسران) كه در تحقيق حاضر به برخي از آنان پرداخته شده است. علامه براي تبيين معناي واژگان و اصطلاحات قرآن نيز به صرف مراجعه به لغت و قول لغويان و مفسران پيشين اكتفا ننموده، با مراجعه به آيات ديگر و بررسي سياق و قرائن آن آيات معني مورد نظر خداوند از آن واژهها را يافته و با بررسي كاربردهاي قرآني آن در سراسر قرآن، واژه و اصطلاح را معني نمودهاند. در تحقيق حاضر به نمودهاي تفسير قرآن به قرآن موجود در تفسير الميزان (جزء اول قرآن كريم) پرداخته شده است.