پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چگونگي ارتباط با كافران از زمان مرز بندي بين ايمان و كفر، از دغدغههاي جدي مسلمانان بوده است. رابطه با كافر، يعني كسي كه جهانبيني و عملكرد خود را بر اساس توحيد و قرآن كريم بنا نكرده، داراي حساسيتهاي ويژهاي است؛ در عصر تعاملات و ارتباطات، جامعه اسلامي واعضاي آن، در معرض انواع روابط با كافران قرار دارند. روابط فردي و اجتماعي با كافران، هر يك داراي احكامي ويژه و اقتضايي است كه شايسته است مسلمانان از آن باخبر باشند؛ تا اولاً: در روابط بي ضابطه با كافران، گرفتار عواقب وخيم آن نگردند، ثانياً: براي هدف قرآني كه همان، غلبه اسلام بر ساير اديان است، برنامه هايي تدارك ببينند؛ برنامه هايي بر مبناي قرآن كريم و در راستاي رسيدن به اين اهداف. بنابراين، بررسي احكام فقهي روابط با كافران، امروزه نه به عنوان يك مسأله احتمالي، بلكه به عنوان يك ضرورت و نياز، در دستور كار مسلمانان است. به همين جهت و به قصد موشكافي انواع روابط، اين مهم، تحت دو عنوان كلي روابط فردي و روابط اجتماعي با كافران بررسي گشته است. در روابط فردي، به مسائلي همچون طهارت و نجاست، ازدواج و دوستي با كافران پرداخته شده و روابط اجتماعي در ابعاد فرهنگي، سياسي و اقتصادي بررسي گشته است. آنچه از اين مباحث حاصل شد، اين است كه شايسته است، مسلمانان، روابط فردي و اجتماعي خود را با كافران به گونهاي تنظيم نمايند كه خود را در معرض تأثير پذيري، ولايت و نفوذ كافران قرار ندهند، همواره مقتدر و باعزت باشند و به برپايي تمدني جهاني، بينديشند.