پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تفسير قرآن در گذر زمان مورد توجه مكتب هاي گوناگون اسلامي با نگرش هاي مختلف فكري بوده است كه سبب پديد آمدن جريان هاي تفسيري متنوعي شده است. اين تنوع و گوناگوني از سويي نمايش دهنده شكوه و عظمت اين كتاب آسماني است اما نگاه‌هاي يك سويه و گاه بي‌ضابطه‌ي فرقه‌هاي منحرف و به طور خاص تفكر سلفي همواره مايه‌ي نگراني است.فراز و فرودها، قوت‌ها و ضعف‌ها، سكون و تلاطم‌هاي جريان پر دامنه‌ي تفسير قرآن در طول تاريخ ،رسالت ما در انتخاب شيوه‌ها و گرايش‌هاي صحيح تفسيري و نقد و پالايش اشكالات و آسيب‌هاي گذشته را جدي تر مي كند.تفسير سلفيان از آيات توحيدي قرآن همچون عرش، استوي، وجه، يد و ديگر واژه‌ها تفسير مادّي و شرك آلود و البته ضد توحيدي، ضد عقل و منطق از قرآن را ارائه داده است.روش ايشان در بحث تفسير قرآن تكيه بر چهار منبع قرآن، سنت، قول صحابه و تابعين است. اعتقاد افراطي ايشان به حجيت قول صحابه در تفسير قرآن و اخذ آراي ايشان بدون هيچ ترس و محدوديتي سبب به خطا رفتن ايشان و بكارگيري روايات جعلي و اسرائيليات در اين زمينه شده است. البته در اين بين دشمني ايشان با اميرالمومنين علي( عليه السلام) به عنوان برترين صحابي رسول خدا ( صلي الله عليه و آله) و انكار قائل ايشان مشهود است. از طرفي قواعد مورد پذيرش ايشان در باب تفسير از جمله ظاهرگرايي افراطي منع تاويل و انكار مجاز در قرآن ، سبب شده در بحث آيات متشابه گرفتار تشبيه و تجسيم در صفات خداوند و در باب توحيد عبادي انكار بسياري از اعمال مورد پذير پيروان ديگر مذاهب اسلامي و تكفير ايشان شود. همچنين كنار گذاشتن عقل و تاملات عقلي و تقدم عقل بر نقل آسيب ديگري است كه متوجه آراي تفسيري ايشان شده است.وهابيان معتقدند عقل تنها در جايي كه با قرآن و حديث معارض نباشد قابل توجه است و در صورت تعارض نقل بر عقل مقدم خواهد بود.