پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

در اسلام به اصلاح و مبارزه با افساد اهتمام زيادي‌ شده است و تلاش مي¬شود تا بر اساس مفاهيم متعالي، زمينه‌هاي فساد شهروندان از ميان برده و حركت جامعه به سوي اصلاح و تعالي فراهم آيد. قرآن كريم در بسياري از آيات خود موضوع «اصلاح» و «افساد» و جريان‌هايي كه‌ منجر به پيدايش صلاح و فساد افراد و جوامع مي‌گردد را مورد توجه قرار داده‌ است.همچنين چهرهء مفسدان و مصلحان واقعي را در قالب تصويرهاي گويايي به‌ نمايش گذارده است. در آموزه‌هاي قرآني از سويي علل و عواملي را كه باعث پيدايش و گسترش‌ فساد و تباهي در جوامع مي‌گردد ، مورد اشاره قرار گرفته و از سوي ديگر از روش‌ها و راهكارهاي گوناگوني سخن به ميان آمده است كه زمينه‌هاي لازم را براي‌ سالم‌سازي محيط از مفاسد فراهم مي‌آورند. هدف اصلي در اين نوشتار بررسي مفهوم اصلاح و افساد و كاربردهاي آن دو در زمينه اجتماعي، اقتصادي و سياسي مي باشدكه عبارتنداز:كاربردهاي اصلاح اجتماعي(اصلاح ذات البين و امور يتيم) ، افساد اجتماعي (افساد در نسل و روابط خانوادگي) ، اصلاح اقتصادي (اصلاح در توزيع ثروت و گردش آن ) ، افساد اقتصادي ( كم فروشي و رباخواري) ، اصلاح سياسي (اصلاح در فرآيند حكومت و سياستگذاري ) و افساد سياسي(استخفاف و استعباد). مطالب اين موضوع به شيوه كتابخانه¬اي و با بهره¬گيري از روش توصيفي-تحليلي بيان شده¬اند و نوآوري نوشته نيز در همين نكته است كه كاربردهاي اصلاح و افساد ناظر به سه حوزۀ اجتماع، اقتصاد و سياست با توجه به قرآن كريم بررسي شده است.