پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده از مسائل مهمي كه اختلاف و مباحث زيادي را بين اهل سنت و شيعه اماميه رقم مي‌زند، مسئله امامت است. هرچند اين مسئله نبايد به اتحاد اين دو فرقه صدمه‌اي بزند اما طرح اين بحث و بررسي اسناد هر دو ادعا در مجامع علمي كاري بسيار ضروري است. تحقيق پيش رو در نظر دارد دلايل كلامي اهل سنت را بر خلافت خلفا ثلاثه از طريق روش توصيفي ـ تحليلي بررسي كند. اين تحقيق داراي چهار فصل است: فصل اول كليات و مفاهيم تحقيق را شامل مي‌شود، فصل دوم و سوم و چهارم به ترتيب ادله اهل سنت بر خلافت ابوبكر، عمر و عثمان را بررسي نموده است و فصل پنجم دربرگيرنده جمع‌بندي نقد ادله به صورت كلي است. بعضي از بزرگان اهل سنت به منصوصه بودن خلافت ابوبكر معتقدند. در حالي كه برخي ديگر مانند تفتازاني و آمدي بر اين عقيده‌اند كه نصي بر خلافت ابوبكر وجود ندارد پس جريان ادعاي نص بر خلافت ابوبكر يك جريان ساختگي است. همچنين بر خلافت ابوبكر هيچ اجماعي منعقد نشده؛ زيرا افراد معدودي كه در سقيفه خليفه تعيين كردند، نه سمت نمايندگي از طرف تمام امت را داشتند و نه همه‌ي آنها اهل حل و عقد بودند. استدلال به دليل بيعت با ابوبكر نيز پشتوانه تاريخي ندارد. چرا كه نحوه بيعت گرفتن هواداران ابي بكر با تهديد و ارعاب انجام گرفته، بيعتي كه براي ابوبكر از مردم گرفته شد هيچ گونه مشروعيتي براي او كسب نمي‌كند. اهل تسنن مي گويند: عمر با نصب خليفه قبل به خلافت رسيد. درحالي كه اگر گزينش خليفه بنابر وصيت خليفه قبلي صحيح است پس چگونه درباره رسول خدا صحيح نشد؟! مي¬گويند: عثمان با انتخاب شوراي شش نفره به خلافت رسيد در حالي كه در حكومت‌هاي الهي شورا در كيفيت اجراي قوانين حاكم بر جامعه از طرف شارع پذيرفته است نه اينكه خود حاكم ديني بنا بر شورا انتخاب شده باشد. واژگان كليدي: صلاحيت، خلافت، ابوبكر، عمر، عثمان، امامت، خلفاي ثلاثه،