پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

برداشت نادرست برخي دين‌‌شناسان از آموزه‌‌هاي ديني، سبب كج‌‌فهمي در دين شده است. به‌‌‌‌طوري كه در طول تاريخ اسلام شاهد ظهور فرقه‌‌ها و گروه‌‌هاي مختلف بوده‌‌ايم، هر كدام ادّعاي نجّات‌‌‌‌بخشي داشته و گروه خويش را بر حقّ دانسته. نتيجه اين طرز فكر اين شد كه هر گروه و مذهبي، گروه و مذهب ديگر را به دور از حقيقت دانسته و به تكفير هم‌‌ديگر پرداخته‌‌اند. علّت به وجود آمدن اين معضل آن است كه بعد از وفات حضرت محمّد «صلي‌‌الله‌‌عليه‌‌وآله» حكومت و رهبري مسلمان‌‌ها توسط افرادي اداره شد كه فهم دقيق و عميقي نسبت به دين نداشتند، لذا اوّلين پايه‌‌هاي كج‌‌فهمي در معرفت ديني را پي‌‌ريزي كردند. فهم كوتاه‌‌بينانه و كج‌‌فهمي‌‌هاي مبتني بر حماقت، جهل، جمود، تحجّرگرايي، عدم اتكا بر اجتهاد و اصول مسلّم و قطعي دين، غفلت از منابع اصلي فهم دين، افراط و تفريط‌‌ها و ساير عوامل، مسلمان‌‌ها را در بند خرافات، غلّو، بدعت، التقاط، بنيادگرايي، استبداد، سكولاريسم، هرمنوتيك، انحرافات اجتماعي، انحطاط، دين‌‌گريزي و ساير مشكلاتي كه غيرقابل جبران است، گرفتار ساخته است. دين‌‌شناسان براي شناخت درست آموزه‌‌هاي دين، اگر بدون هيچ گرايش مذهبي يا گروهي، به قرآن و معارف رسيده از پيامبر و اهل بيت «عليهم السلام» رجوع مي‌‌كردند به حقيقت دين مي‌‌رسيدند، در نتيجه خويش و پيروانشان را منحرف و گمراه نمي‌‌كردند.