پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

دين مبين اسلام به منظور پرورش انسان‌هاي متعالي و رسيدن به كمال و سعادت انسان ها،به مبحث تربيت فرزند اهميت زيادي داده است.خانواده اولين محل تربيت فرزندان و والدين اولين افراد مسئول در برابر تربيت فرزندان هستند.تربيت زير بناي سعادت يا شقاوت ابدي افراد را تشكيل مي‌دهد.اين مهم در سيره و سخنان ائمه معصوم(عليهم السلام) نيز ديده مي‌شود و دستورات و راهكارهاي گوناگوني براي آن بيان كرده اند. امروزه برخي والدين در تربيت فرزندان، دچار افراط و تفريط‌هاي عاطفي شده‌اند.در مواردي با زياده‌روي‌هاي عاطفي فرزنداني ناسازگار تربيت كرده‌اند و در مواردي با كوتاهي در ابراز محبت، فرزندان را دچار حرمان عاطفي كرده‌اند و به دنبال آن، از هم گسيختگي بنيان خانواده، ارتكاب جنايات، اعتياد، بي بند و باري و مانند آن ايجاد شده است. قرآن كريم و سيره معصومان(عليهم السّلام) بر كنترل و پرهيز از افراط و تفريط‌هاي عاطفي والدين در سايه پيروي از عقل،به منظور تربيت صحيح و شايسته افراد تاكيد دارد. آئين مقدّس اسلام در برنامه تربيت كودك، والدين را از زياده‏روى در اعمال محبت بر حذر داشته است و افراط در محبت و نوازش را مورد نكوهش قرار داده است. همچنين دين اسلام، پدر و مادرانى كه فرزندان خود را بد بار مى‏آورند و با تحقير و اهانت،آنان را به انتقام‌جويي و تجاوزكارى وادار مي‌سازند؛ مشمول عذاب الهى و محروم از فيض و رحمت الهي مي‌داند. آئين اسلام براي هر يك از عواطف بشر سه حالت در نظر گرفته است. حالت افراط، حالت تفريط و حالت تعديل يا كنترل عواطف.دو حالت افراط و تفريط همواره در مسير تربيت فرزند تأثيرات نامطلوب دارند و تنها حالت تعديل يا كنترل عواطف ، در جهت تربيت شايسته افراد، مؤثر است.براي تعديل عواطف،راهكارهايي وجود دارد كه در جاي خود به آن اشاره شده است. كليد واژه‌ها: عواطف، تربيت، كنترل عواطف، والدين، تربيت فرزند.