پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تربيت ديني بر اساس قرآن و عترت، يكي از مهم ترين تكاليف يك جامعه ديني است و پي ريزي صحيح بنيان هاي تربيتي، راهي اساسي براي تحقق آن به شمار مي رود. از اين رو طيب گزيني و به تبع آن، پرورش نسل پاك، از مهمترين موضوعاتي است كه شايسته است در محيط خانواده و در ساحت اجتماع مورد توجه ويژه قرار گيرد، چرا كه زمينه و بستري جهت رشد انسان و جامعه است. «طيب» به معناي چيزي كه از هرگونه آلودگي ظاهري و باطني دور باشد، نيازمند علم و عمل است و مي توان آن را در سه گروه اعتقادي، اخلاقي و رفتاري مطالعه كرد. قرار گرفتن در معرض پاكي ها، رفاقت با خدا و محبت به وليّ او و نيز رعايت ظرافت ها و لطافت ها در آموزش عقايد به كودكان و نوجوانان از مهمترين نكات اعتقادي است كه باورها را بارور و آنها را پاك مي كند و منجر به رشد و سعادت انسان مي شود. همچنين دوري از ناپاكي ها، اصلاح نواقص اخلاقي و آراسته شدن به صفاتي كه باعث بهره مند شدن از طيبات مي شوند و آسيب شناسي و پرهيز از موانع بهره وري از انواع پاكي ها از جمله نكات اخلاقي است كه روح و جان انسان را مصفا و پاكيزه مي گرداند؛ علاوه بر اينكه بسترسازي براي طيبات و استفاده از رزق پاك در انواع دوره هاي رشد اجتماعي و به كار بردن انواع روش هاي مهارتي در اين راستا، از الزامات و نمونه رفتارهايي است كه باعث مي شود پاكي ها در خانواده و جامعه نهادينه گردند.