پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

عنوان پايان نامه حاضر "ويژگي هاي سخن گفتن از منظر قرآن" است كه با روش توصيفي و با فيش برداري از منابع كتابخانه اي و سايت هاي معتبر، تدوين شده است. با توجه به اين كه سخن گفتن از مهمترين افعال اختياري انسان و يكي از عوامل اصلي در شقاوت و سعادت انسان است، دانستن ويژگي هاي سخن گفتن مطلوب و نامطلوب امري پسنديده در اين زمينه است. در اين نوشتار محقق ضمن بيان بايدها و نبايد هاي گفتاري، به ويژگي هاي سخن گفتن با توجه به مخاطبان خاص پرداخته است و به دنبال اين اهداف نتايجي را به دست آورده است كه از جمله: 1- بايدهاي گفتاري صريح عبارتند از: قول معروف، قول سديد، قول حسن و احسن، قول ليّن و..... 2- بايدهاي گفتاري انتزاعي مانند: سلام كردن، موعظه و نصيحت، امر به معروف و نهي از منكر و....3- بعضي از نبايدهاي گفتاري صريح شامل: منت گذاشتن، غيبت كردن، نجوا و.....4- نبايدهاي گفتاري انتزاعي نيز شامل: دروغ گفتن، تهمت زدن، سخن چيني و .......5- سخن گفتن با مخاطبان خاص در بر گيرنده دو دسته كلي، خانواده كه شامل: سخن گفتن والدين و فرزندان و همسران است و اجتماع هم در بر گيرنده سخن گفتن با بزرگان دين، استاد و شاگرد و نامحرم .... است.