پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

دين اسلام به دليل ماهيت اجتماعي‌اش و ديدگاهي كه نسبت به انسان وكمال اودارد، بسياري از مولفه‌هاي جامعه شناختي دارد .بر طبق آموزه‌هاي قرآن لزوما راه كمال از ميان بستر‌هاي اخلاق اجتماعي مي‌گذرد. لذا طيف وسيعي از دستورات در جهت زندگي اجتماعي واخلاقي جهت يافته است و قرآن نسبت به انحرافات اخلاقي فاقد ديدگاه نيست و خطوط كلي آنرا به تصوير كشيده است. باور‌هاي مذهبي از جمله عوامل فرهنگي هستند كه بايد در ارتقاي سلامت، درمان و پيشگيري ازانحرافات اخلاقي مورد توجه بيشتر باشند، لذا آشنايي صحيح با مباني اخلاقي دين انسان را از مبدا سير در انديشه‌هاي نادرست و ابتلا به انحرافات باز مي‌دارد.انسان حقيقتى است مركب از جسم و روح وهمان گونه كه ملزم به بهداشت جسم است، براساس تعاليم قرآن، اهميت زياد براي سلامت روان قائل و يك شخصيت «‏بهنجار» با تفكردرهستى وآفرينش وفضائل و ملكات اخلاقي، روابط خانوادگى و اجتماعى مناسب و درمقام خوف ورجا، سلامت، پاكيزگى وطهارت نفس دارد.قرآن براي پيش گيري ازانحراف ورفع علل و ريشه هاي آن، مقرّرات بديعي وراهكارهايي را ارائه داده است كه شامل پيش گيري اصلاحي، وضعي و كيفري مي شود. بر اين اساس، تنها با يكي از اين شيوه ها نمي توان از وقوع انحراف و ناهنجاري هاي اجتماعي پيش گيري كرد، بلكه بايد از همه روشها، براي تحقق اين هدف بهره برد. ازآنجا كه قرآن كتاب هدايت است، علاوه بر اينكه استفاده از سايرانواع پيش گيري را امري ضروري مي داند، بر پيش گيري اصلاحي و بازسازي شخصيت تأكيد خاصي دارد. اين نوشتار با هدف بررسي و تبيين ديدگاه قرآن درزمينه مبارزه باانحراف و با رويكرد تفسيري به موضوع مي پردازد. ازيافته تحقيق، اثبات جامعيت و فراگير بودن شيوه هاي مبارزه قرآن است.