پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

هدف از آفرينش انسان، عبادت و بندگي خدا است و گناه مهم‌ترين آفت بندگي و عامل گمراهي و هلاكت است. وظيفه‌ي انسان به عنوان بنده، اين است كه گناه را بشناسد و از آن اجتناب ورزد . اولين قدم در اين راه، آن است كه ريشه، زمينه و علّت گناه را شناخته و از آن دوري كند تا گرفتار آن نشود.بر انسان عقلاً و شرعاً لازم است ،براي گناه نكردن يا پيمودن راهي كه باعث استحكام تقوادر او‌شود، ابتدا با ريشه‌هاي تمايل انسان به گناه آشنا شده و سعي كند اين ريشه‌ها را در وجود خويش خنثي نمايد.اين‌گونه است كه مي‌تواند با استعانت و ياري خداوند متعال ،دامان خود را از آلودگي به گناهان حفظ نموده و به حيات طيّبه در دنيا و سعادت اخروي، نايل شود. در اين پژوهش،ريشه‌هاي گناه در سه حيطه مورد شناسايي قرار گرفته است:حيطه اعتقادي شامل كفر، شرك، نفاق و ضعف ايمان؛ حيطه اخلاقي شامل شيطان، هواي نفس، دنياپرستي، غفلت و رذايل اخلاقي (دروغ، حسد، كبر، مال حرام، شراب‌خواري، عادت‌هاي ناپسند) و حيطه اجتماعي شامل اطرافيان، مكان زندگي و رسانه‌هاي ارتباط جمعي مي‌باشد.البته، گفتارهاي هر حيطه نيز داراي بندهايي هستند. مثلاً در گفتار كفر، مفهوم واقسام آن به‌طور مختصر بررسي شده و سپس با استفاده از آيات قرآني كفر به عنوان ريشه و علّت براي ارتكاب گناه معرّفي و دلايل آن روشن شده است. همچنين ريشه‌ها و عوامل سبب ساز كفر نيز بررسي شده‌اند، زيرا هنگامي مي‌توان از ارتكاب گناه جلوگيري كرد كه با ريشه آن مبارزه كرد و مقابله با ريشه ،هنگامي ميسّر است كه علل پديدآورنده آن ،روشن باشد. مي‌توان گفت ،بيشترين آياتي از قرآن كه به‌طور مستقيم و غير مستقيم ،به ريشه‌هاي گناه و لزوم مقابله با آن پرداخته است،در حيطه اعتقادي است.و همچنين پيامبرگرامي اسلام(صلّي الله عليه و آله وسلّم) و امامان معصوم(عليهم‌السلام)بيشترين سفارشاتي كه در اين باب دارند ،در حيطه اخلاقي و به خصوص آلودگي‌ها و رذايل اخلاقي است.