اعتکاف از دیدگاه فقه امامیه
خلوت و تنهايي انسان براي تفكر در حقايق و نزديكي به خالق در وجود همه انسانها نهفته شده است. چنانچه انسانها به خلوت و گوشه نشيني و چله نشيني مي پرداخته اند همانند پيامبران آسماني اديان توحيدي يهود، مسيح و آيين زرتشت كه به كشف حقايق جهان هستي و مقام قرب الي الله رسيده اند. دين مبين اسلام كه توجه ي همه جانبه به وجود انسان دارد و به منظور قرار دادن وي در مسير تكامل تا رسيدن به جايگاه اشرف مخلوقات به اين گوشه نشيني و چله نشيني روح ديني داده، و عبادتي به نام اعتكاف را قرار داده است كه انجام آن در چارچوب شرع مقدس سبب رشد و بالندگي انسان ميگردد.
اين پايان نامه عبادت اعتكاف را از ديدگاه فقه اماميه بررسي نموده است .همچنين اعتكاف در اديان توحيدي قبل از اسلام نيز بوده وليكن احكام و شرايط آن با دين اسلام و فقه اماميه متفاوت بوده و بيشتر جنبه گوشه نشيني و چله نشيني داشته و داراي آداب خاص شرعي نبوده است، اما در فقه اماميه مباني مشروعيت اعتكاف را طبق ادله مستحكم يعني آيات، روايات، اجماع و در كنار آنها عقل، اثبات نموده و همچنين بر اساس آيات و روايات به آداب و شرايط اعتكاف همانند؛ نيت، روزه، توقف و استمرا در مسجد به مدت سه روز با اجازه صاحب اجازه و محرمات و مبطلات اعتكاف مانند؛ جماع ، استمنا، بوييدن طيب با لذت، بيع و جدال با استفاده از كتب فقهي اماميه پرداخته شد.كه اگر به محرمات و مبطلات عمل شود؛از آثار اعتكاف مانند تقرب الي الله و بخشش و كسب رحمت خاصه خداوند محروم مي شود.
در اين پژوهش روش پژوهشگر توصيف مباني فقهي براساس منابع معتبر مي باشد تا به جواب مساله كه مباني فقهي اعتكاف است؛ برسد. نوشته حاضر از نوع كاربردي و به صورت استدلالي و جمع آوري اطلاعات كتابخانه اي است .در فصل اول با عنوان كليات و مفاهيم با گفتارهاي كليات و مفهوم شناسي، فصل دوم با عنوان اعتكاف در اديان توحيدي با گفتارهاي اديان يهود، مسيح و زرتشت، و در فصل سوم با عنوان مباني فقهي اعتكاف با گفتارهاي ادله مشروعيت، آداب و شرايط و محرمات ومبطلات اعتكاف، و در نهايت فصل چهارم با عنوان آثار اعتكاف و راهكارهاي كاربردي كردن آن با گفتارهاي، آثار اعتكاف و ارائه راهكار و بيان اختلاف نظرعلما؛ بيان شد.
- : سطح3
- : فقه و اصول
- : گلستان
- : گرگان
- : الزهرا«س»