پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

انسان به جهت فطري بودن كمال در وجودش،نيازمند راهي است كه او را يه كمال مطلوب برساند.اين راه، همان راه هدايت است .ازسوي ديگر براي شناخت مسير هدايت،‌ مسير ضلالت كه در مقابل آن قرار دارد، بايد شناخته شود تا از صراط مستقيم انحرافي صورت نگيرد و قرآن اين كتاب هدايت،مسير ضلالت را معرفي كرده است.«ضلالت» ضد «إهتداء»، به معناي انحراف ديني و عملي و رفتاري از راه مستقيم است . نظاير ماده «ضلل» عبارتند از: «زيغ و فسق،‌ عمه، طغيان، غوايه، إفك» ،و وجوه معنايي اين ماده با در نظر گرفتن سياق آيات شامل: فراموش كردن و گم كردن مطلب درذهن، لغزانيدن از حق، باطل و تباه شدن عمل، راه خطاء و ناصواب، بدبختي و شقاوت،انصراف و بازداشتن، ناپديد شدن و محو شدن،‌غفلت و بي خبري، گمراه بالقوه، گمنام و ناشناخته، فساد و كج سليقگي در روش،‌ ناداني و مجازات مي باشد. گمراه شدگان از منظر قرآن عبارتند از: كافران، منافقان،‌ فاسقان، ظالمان مخالفت كنندگان با دستور خدا و رسول و پذيرفتگان ولايت شيطان و تكذيب كنندگان لقاء الهي غافلان از ياد خدا، مرتدان و اسراف كاران مي باشند.آنان با پيروي از عوامل گمراهي يعني شيطان، هوي نفس، دوستان ناباب، پرستش بتها، دنيا طلبي، بدعت در دين و برقراري رابطه دوستي با كفار و باطل را حق پنداشتن و چيره شدن گناه و زشتي بر خودشان و ظلم و كفر و فسق و پيروي از مجرمان در زمره ي گمراه شدگان قرار گرفتند.گمراه شدگان هر چه مراتب ضلالتشان عميق تر باشد، آثار ضلالتشان در دنيا و آخرت سخت تر خواهد بود.در حقيقت آثار ضلالتشان ناشي از إضلال ابتدايي خداوند نيست بلكه آنان مشمول إضلال مجازاتي خداوند به جهت سوء اختيار خودشان بوده است. همچنين استناد ضلالت به پيامبران بر خلاف عصمت وجودي آنان است و استناد إضلال به قرآن در عين نقش هدايتگري آن براي همه انسانها براي آن دسته از افرادي است كه انديشه خود را به جهت كفر وعناد،در درك حقايق قرآن به كار نمي برند.و إضلال منسوب به شيطان در حد وسوسه و مشروط به تحت ولايت او قرار گرفتن است. • واژگان كليدي : ضلالت ، هدايت ، عصمت