پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده : معناشناسي از روشهاي نوين در مطالعات قرآني است . در روش ايزوتسو به مطالعات تحليلي در باب كلمات كليدي زبان پرداخته مي شود تا جهان بيني اي كه در وراي آن است آشكار شود . بنابراين معناشناسي واژگان قرآن نيز به اين معناست كه از طريق واژگان قرآن به ارتباط آنها با جهان بيني نهفته در قرآن پي برده شود . براي معناشناسي واژه ي «عدل» در قرآن به روش قومي و فرهنگي ، ميدان هاي معناشناسي واژه ي «عدل» در قرآن تشكيل مي گردد ، ابتدا مترادف ها (مانند قسط ، سوي ، اقتصاد ، وسط و...) و متضاد ها (نظير ظلم ، جور ، باطل ، عدوان و... )و آيات مربوط به آنها شناسايي و سپس واژههاي فعال كه موثر در ايجاد عدل هستند و همچنين واژگان منفعل و پيامدها و نتايجي كه عدل در پي دارد ، مورد شناسايي و تحليل قرار مي گيرند و ميادين معناشناسانه ي آنها ترسيم مي شوند و در نهايت به تحليل معاني و كشف جهان بيني قرآني پيرامون اين واژه پرداخته مي شود . معناي اساسي «عدل» ، عبارت است از « امري بين افراط و تفريط و اعتدال و راست قامتي و ميل به حق و تقسيم بهره و سهم به طور مساوي .» و معناي نسبي اوليه ي آن عبارت است از «آنچه الله به عنوان مربي و پرورش دهنده ي انسان ها براي اجراي قسط و ريشه كن كردن ظلم و جور و بغي و نابودي باطل و نبود عداوت و ايمن بودن از هر نوع انحراف و كژي و جهت اصلاح جامعه ، آن را به مردم پيشنهاد مي كند و البته خود نيز آن را به شكل اكمل و اتم داراست ، عدل ناميده مي شود كه مايه ي اصلاح است و هيچ خسراني در پي ندارد .»