پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

با توجه به نياز فطري انسان براي پرستش معبودي يكتا و سر فرود آوردن در برابر فرامين الهي، خداوند هدف آفرينش را شناخت خود، عبوديت ورسيدن به مقام فنا، قرارداد كه فقط با تقرب به او و توفيق الهي به دست مي‌آيد. با توجه به آيات قرآن، كتاب‌هاي لغت و ديدگاه بعضي از مفسران معناي جامع و كلي «توفيق» عبارت است: سازگاري، همراهي، اصلاح، سامان دادن از طرف خداوند و در توفيق تشريعي پاداشي، موافقت قضاي الهي و خواست بنده در امور خير و شر است. ازآنجايي‌كه در توفيق تكويني و تشريعي ابتدايي، توفيق در امور خير به كار مي‌رود لذا غالبا نويسندگان و مفسران اين واژه را به‌عنوان علم بالغلبه فقط در امور خير استعمال كرده‌اند. توفيق در زندگي و به كمال رسيدن انسان نقش مؤثري دارد خداوند به‌واسطه توفيق تكويني از طريق فطرت مصاديقي مانند عقل واراده و به‌واسطه توفيق تشريعي از طريق بعثت رسولان و كتاب‌هاي آسماني مسيرهاي سعادت در دنيا و آخرت براي انسان هموار كرد. انسان با اختيار خود زمينه‌هايي مانند ايمان، تقوا، تواضع، دعا و پرهيز از گناهان و با دوري كردن از موانعي: مانند هواپرستي، ظلم، تكبر و كفررا انتخاب مي‌كند تا طبق سنت‌هاي الهي توفيق در امور خير رفيق راه او شود.